ลอนดอน เป็นชื่อโบราณ ที่ ได้ รับ การ รับรอง ใน ศตวรรษ แรก โดย ปกติ แล้ว จะ อยู่ ใน รูปแบบ ลาติเนียม ที่ ลอนดอน; ตัวอย่างเช่น แท็บเล็ต โรมัน ที่ เขียน ด้วย ลายมือ ถูก กู้ คืน ใน เมือง ที่ มา จาก AD 65/70-80 ได้แก่ คํา ว่า Londinio (' ใน ลอนดอน ')

ใน ช่วง หลาย ปี ที่ ผ่าน มา ชื่อ นี้ ได้ ดึงดูด คํา อธิบาย ใน ตํานาน หลาย ๆ เรื่อง การทดสอบครั้งแรกๆ ของเจฟฟรีย์ แห่งประวัติศาสตร์ของมอนเมาท์ บริททานเนีย เขียนไว้เมื่อประมาณ 1136 นี่เป็นชื่อที่มาจากกษัตริย์ลูด ผู้ซึ่งถูกกล่าวหาว่ายึดเมืองนี้ และตั้งชื่อว่า แคร์ลัด.

การวิเคราะห์ทางวิทยาศาสตร์แบบสมัยใหม่ของชื่อต้องบัญชีสําหรับต้นกําเนิดของแบบฟอร์มที่แตกต่างกันที่พบในแหล่งที่มาเริ่มต้น: ภาษาละติน (ปกติคือ ลอนดิเนียม) ภาษาอังกฤษเก่า (ปกติจะเป็นภาษาลุนเดน) และภาษาเวลช์ (ปกติแล้วคือ ลุนเดนโปส) ด้วยการอ้างอิงถึงการพัฒนาที่รู้จักตามกาลเวลาของเสียงในภาษานั้นๆ เห็นด้วยกันว่าชื่อนี้มาจากภาษาทั่วไปไบรโทน งาน ที่ เล่า มา นี้ มี แนวโน้ม ที่จะ สร้าง รูปแบบ เซลติก ที่ หลง ทาง ของ ชื่อ ว่า *ลอนดอนจอน หรือ อะไร ที่ คล้าย กัน ขึ้น มา ใหม่ มัน ถูก ปรับ ให้ เป็น ภาษา ลาติน ใน ฐานะ ลอนดิเนียม และ ยืม มา เป็น ภาษาอังกฤษ เก่า ภาษา บรรพบุรุษ ของ ภาษาอังกฤษ

ภูมินามี ของ รูปแบบ แบรธ อนิค ทั่วไป ถูก โต้แย้ง กัน มาก คําอธิบายที่เด่นชัดคือข้อโต้แย้งของริชาร์ด โคทส์ในปี 2541 ที่ว่าชื่อนี้มาจากยุคก่อนเคลติก โอลด์ ยูโรเปียน *(p) ซึ่งหมายถึง "แม่น้ํากว้างเกินไปที่จะฟอร์ด" โคตส์แนะนําว่านี่เป็นชื่อที่ให้แก่ส่วนหนึ่งของแม่น้ําเทมส์ซึ่งไหลผ่านลอนดอน จากจุดนี้ นิคมแห่งนี้ก็ได้ชื่อมาจากเซลติก *โลโวนิดอนจอน. อย่างไรก็ตาม งานส่วนใหญ่ยอมรับต้นกําเนิดของเซลติกสําหรับชื่อนี้ และผลการศึกษาล่าสุดก็สนับสนุนการอธิบายตามเส้นอนุพันธ์ของเซลล์ติกของรากยุคอินโด-ยุโรปดั้งเดิม *^lendh-european *lendh ('sink') ซึ่งรวมกับส่วนต่อท้ายเซลติก *-injo-or *ชื่อที่แฝงอยู่) ปีเตอร์ ชไรเวอร์ ได้แนะนําโดยเฉพาะอย่างยิ่งว่าในพื้นที่เหล่านี้ ชื่อเดิมคือ 'พื้นที่ที่อุทกภัย (เป็นระยะๆ, โดยทั่วไป)'

จนถึง ปี 1889 ชื่อ "ลอนดอน " ได้ นํา มา ใช้ อย่าง เป็นทางการ กับ เมือง ลอนดอน แต่ ตั้งแต่ นั้น มา ก็ ได้ เรียก เขต ลอนดอน และ เกรเทอร์ ลอนดอน

ใน การ เขียน หนังสือ " ลอนดอน " เป็น บางครั้ง ที่ มี สัญญา กับ " LDN " การใช้งานดังกล่าวมีต้นกําเนิดในภาษา SMS และมักจะพบได้บนโปรไฟล์ผู้ใช้สื่อสังคมออนไลน์ โดยหลีกเลี่ยงนามแฝงหรือหมายเลขอ้างอิง

ยุคก่อนประวัติศาสตร์

ใน ปี 1993 ซาก ของ สะพาน ยุค สัมฤทธิ์ ได้ ถูก พบ บน ฝั่ง ใต้ ต้น น้ํา ของ สะพาน วอกซ์ ฮอล สะพานข้ามแม่น้ําเทมส์ หรือไปถึงเกาะที่หายไป ไม้ สอง อัน นั้น เป็น เรดิโอคาร์บอน ที่ มี อายุ ระหว่าง ปี 1750 ปี ก่อน คริสตกาล ถึง 1285 ปี ก่อน คริสตกาล

ในปี 2553 รากฐานของโครงสร้างตัวไม้ขนาดใหญ่ มีวันที่ระหว่างปี 2443 ถึง 4500 ปีก่อนคริสตกาล พบบนชายฝั่งทางตอนใต้ของเทมส์ ทางตอนล่างของสะพานโวกซ์ฮอล ไม่รู้จักฟังก์ชันของโครงสร้างโมโซลิธิก โครงสร้างทั้งสองอยู่ทางฝั่งใต้ ที่เอฟฟราแม่น้ําไหลเข้าสู่เทมส์

โรมัน ลอนดอน

ในปี 1300 เมืองยังคงถูกกักอยู่ ภายในกําแพงโรมัน

แม้ว่าจะมีหลักฐานแสดงว่า การตั้งถิ่นฐานของไบรโทนิกกระจัดกระจายอยู่ในบริเวณนั้น แต่การตั้งถิ่นฐานที่สําคัญครั้งแรกนั้น ได้ถูกก่อตั้งขึ้นโดยชาวโรมันประมาณสี่ปี หลังการรุกรานเขตเอดี 43 สิ่ง นี้ มี อยู่ เพียง ราว ๆ AD 61 เมื่อ ชนเผ่า อิเซนี นํา โดย ควีน บูดิกา บุก ขึ้น มา เผา ความ สงบ ลง สู่ พื้น การ วาง แผน ไว้ อย่าง หนัก ต่อ ไป ชาติ ปลา ที่ ลอน ดิเนียม ก็ เจริญ ขึ้น และ มัน ก็ ได้ นํา เมือง โคลชิสเตอร์ ไป ใช้ เป็น เมือง หลวง ของ จังหวัด โรมัน ใน ปี 100 สูง ของ มัน ใน ศตวรรษ ที่ 2 โรมัน ลอนดอน มี ประชากร ประมาณ 60 , 000 คน

ยุคแองโกล-แซกซันและไวกิ้งลอนดอน

ด้วยการล่มสลายของการปกครองของโรมันในช่วงต้นศตวรรษที่ 5 กรุงลอนดอนได้หยุดเป็นเมืองหลวงและเมืองที่มีกําแพงล้อมรอบเมืองลอนดอนได้ถูกทอดทิ้งอย่างมีประสิทธิผล แม้ว่าอารยธรรมโรมันจะยังคงอยู่ในบริเวณเซนต์มาร์ตินในทุ่งนาจนกระทั่งถึงราว 450 จาก 500 คน แองโกล-แซกซัน เข้า มา ตั้ง ถิ่นฐาน ที่ รู้จัก กัน ใน ชื่อ ลุนเดนวิค พัฒนา ขึ้น ทาง ตะวัน ตก เล็กน้อย ของ เมือง โรมัน ราว ๆ 680 เมือง ได้ ลง ทะเบียน สู่ ท่า เรือ ใหญ่ แม้ ว่า จะ มี หลักฐาน เล็กน้อย เกี่ยวกับ การผลิต ขนาด ใหญ่ จากการโจมตีของไวกิ้งครั้งที่ 820 ทําให้การโจมตีลดลง มีบันทึกอยู่สามรายการ ในปี ค.ศ. 851 และ 886 ประสบความสําเร็จ ในขณะที่ครั้งสุดท้ายในปี ค.ศ. 994 ได้ถูกห้ามปราม

การล้อมเมืองแลนคาสเตอร์ริอันในลอนดอนเมื่อปี ค.ศ. 1471 ถูกโจมตีโดยนักยอร์ก

พวกไวกิ้งตั้งแดนเลาว์ไว้เหนือดินแดนส่วนใหญ่ของภาคตะวันออกและตอนเหนือของอังกฤษ ขอบเขตของมันกว้างอย่างคร่าวๆ จากลอนดอนถึงเชสเตอร์ พื้นที่ดังกล่าวเป็นเขตอํานาจทางการเมืองและภูมิศาสตร์ที่บังคับใช้โดยการบุกรุกของไวกิ้งซึ่งเห็นชอบอย่างเป็นทางการโดยขุนนางเดนมาร์ก กุธรัม และกษัตริย์แซกซันตะวันตกของอัลเฟรดมหาราชเมื่อ ค.ศ. 886 หนังสือพิมพ์แองโกล-แซกซอน บันทึกว่าอัลเฟรด "ปฏิเสธ" ลอนดอนในปี 886 การ วิจัย ทาง โบราณคดี แสดง ให้ เห็น ว่า สิ่ง นี้ เกี่ยวข้อง กับ การ ทิ้ง ตัว ของ ลูน เดนวิค และ การ ฟื้นฟู ชีวิต และ การค้า ขาย ของ ภายใน กําแพง โรมัน เก่า จาก นั้น ลอนดอน ก็ เติบโต ช้า ๆ จนถึง ราว 950 ซึ่ง กิจกรรม นี้ ก็ เพิ่ม ขึ้น อย่างรวดเร็ว

ใน ศตวรรษ ที่ 11 ลอนดอน ได้ เปรียบเทียบ เมือง ที่ ใหญ่ ที่สุด ใน อังกฤษ ได้ หมด อาราม เวสต์มินสเตอร์ ที่ สร้าง ขึ้น ใหม่ ใน แบบ โรมาเนสก์ โดย กษัตริย์ เอ็ดเวิร์ด ธรรมสักขี เป็น โบสถ์ ที่ ยิ่งใหญ่ ที่สุด ใน ยุโรป ก่อนหน้านี้วินเชสเตอร์เคยเป็นเมืองหลวงของอังกฤษสมัยแองโกล-แซกซอน แต่นับจากนี้ไป ลอนดอนได้กลายเป็นเวทีสําคัญสําหรับนักค้าต่างชาติและเป็นฐานสําหรับการป้องกันประเทศในยามสงคราม ในสายตาของแฟรงค์ สเตนตัน "มันมีทรัพยากรมากมาย และมันก็กําลังพัฒนาอย่างรวดเร็ว เกียรติภูมิและจิตสํานึกในตัวเองทางการเมือง ที่เหมาะสมกับเมืองหลวงของประเทศ"

สมัยกลาง

เวสต์มินสเตอร์แอบบีย์ ตามที่เห็นในภาพนี้ (โดยคานาเลตโต ปี 1749) เป็นแหล่งมรดกโลกและเป็นอาคารเก่าแก่ที่สุดของลอนดอน

หลังจากชนะศึกเฮสติงส์แล้ว วิลเลียม ดยุกแห่งนอร์ม็องดี ได้รับมงกุฎจากกษัตริย์อังกฤษ ในวันเวสต์มินสเตอร์ ที่เพิ่งสร้างเสร็จในวันคริสต์มาสปี 1066 วิลเลียมสร้างหอคอยแห่งลอนดอน ปราสาทนอร์แมนอันแรกในอังกฤษ เพื่อสร้างใหม่ในหิน ในมุมตะวันออกเฉียงใต้ของเมือง เพื่อข่มขู่ชาวพื้นเมือง ใน ปี 1097 วิลเลียม ที่ 2 ได้ เริ่ม สร้าง ตึก ของ เวสต์มินสเตอร์ ฮอลล์ ขึ้น ใกล้ กับ อาราม ของ ชื่อ เดียวกัน ห้องโถงได้กลายเป็นรากฐานของ พระราชวังแห่งเวสต์มินสเตอร์

ในศตวรรษที่ 12 สถาบันของรัฐบาลกลางซึ่งได้เดินทางมาพร้อมกับราชสํานักอังกฤษเมื่อช่วงที่ผ่านมา ได้มีขนาดและความซับซ้อนมากขึ้นเรื่อย ๆ ในที่แห่งเดียว ด้วยวัตถุประสงค์ส่วนใหญ่แล้ว นี่คือเวสต์มินสเตอร์ แม้ว่าราชันีจะถูกย้ายจากวินเชสเตอร์ ก็มาพักที่หอคอย ในขณะที่เมืองเวสต์มินสเตอร์พัฒนาเป็นเมืองหลวงที่แท้จริงในแง่ของรัฐบาล ซึ่งเป็นเพื่อนบ้านที่โดดเด่นคือนครลอนดอน ยังคงเป็นศูนย์กลางธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดและเป็นศูนย์กลางการค้าหลักของอังกฤษ และเฟื่องฟูภายใต้การบริหารของบริษัทลอนดอนซึ่งเป็นบริษัทเดียวกัน ใน ปี 1100 ประชากร ของ มัน ประมาณ 18 , 000 คน เมื่อ ค .ศ . 1300 มัน โต ขึ้น เกือบ 100 , 000 คน ภัยพิบัติในรูปแบบของการเสียชีวิตของสีดําในช่วงกลางศตวรรษที่ 14 เมื่อลอนดอนสูญเสียประชากรไปเกือบหนึ่งในสาม ลอนดอนพุ่งเป้าไปที่การปฏิวัติของชาวนาในปี 1381

ลอนดอน ยัง เป็น ศูนย์กลาง ของ ประชากร ชาวยิว ของ อังกฤษ ก่อน ที่ จะ ขับ รถ โดย เอ็ดเวิร์ด 1290 ความรุนแรงที่มีต่อชาวยิวเกิดขึ้นในปี 2443 หลังจากที่มีข่าวลือว่ากษัตริย์องค์ใหม่ได้สั่งให้สังหารหมู่หลังจากที่พวกเขาได้แสดงตัวในพิธีสมรส ในปี 2507 ระหว่างสงครามบารอนครั้งที่สอง กบฏของไซมอน เดอ มอนฟอร์ต ได้สังหารชาวยิว 500 คนขณะที่พยายามยึดหนี้สิน

สมัยใหม่ตอนต้น

แผนที่ลอนดอนในปี 1593 มีเพียงสะพานเดียวข้ามเทมส์ แต่บางส่วนของเซาท์วอร์ค ทางฝั่งใต้ของแม่น้ําได้พัฒนาขึ้น

ระหว่างช่วงทิวดอร์ การปฏิรูปศาสนาได้สร้างการเปลี่ยนแปลงทีละน้อยไปสู่นิกายโปรเตสแตนติซึมและทรัพย์สินส่วนใหญ่ของกรุงลอนดอนได้ผ่านจากโบสถ์ไปเป็นเอกชน ซึ่งเร่งการค้าและธุรกิจในเมืองไปอย่างรวดเร็ว ใน ปี 1475 สันนิบาตฮันเซียติก ได้ ตั้งฐาน ค้า หลัก (คอนเตอร์) ของ อังกฤษ ใน ลอนดอน เรียก ว่า สตาล์ฟ หรือ สเตลยาร์ด สเตลลาร์ด มัน มี อยู่ จนกระทั่ง ปี 1853 เมื่อ เมือง ฮันเซียติก ของ ลือเบค เบรเมน และ ฮัมเบิร์ก ขาย ทรัพย์สิน นี้ ให้ กับ รถไฟ ตะวันออก ใต้ ผ้าขนสัตว์ถูกขนย้ายออกมาและถอดเสื้อผ้าออกจากศตวรรษที่ 14 ลอนดอนที่ชายฝั่งใกล้ ๆ ของประเทศต่ํา ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้

แต่ความสามารถของกิจการทางทะเลของอังกฤษ แทบจะไม่ขยายออกไปนอกทะเลของยุโรปตะวันตกเฉียงเหนือ เส้นทางการค้าสู่อิตาลีและทะเลเมดิเตอร์เรเนียนปกติจะทอดผ่านแอนท์เวิร์ปและข้ามเทือกเขาแอลป์ เรือ ลํา ใด ก็ตาม ที่ ผ่าน ช่อง แคบ ยิบ รอล ตาร์ ไป ถึง หรือ จาก อังกฤษ ก็ น่า จะ เป็น อิตาเลียน หรือ รากูซัน หลังการเปิดประเทศเนเธอร์แลนด์อีกครั้งหนึ่ง การจัดส่งสินค้าภาษาอังกฤษในเดือนมกราคม พ.ศ. 2508 ก็มีการระเบิดออกมาอย่างแรงของกิจกรรมเชิงพาณิชย์ ราชสํานักได้ก่อตั้งขึ้น การพาณิชย์นาทีเติบโตขึ้น และบริษัทค้าเช่นบริษัทอินเดียตะวันออก ได้สถาปนาขึ้น ด้วยการขยายการค้าสู่โลกใหม่ ลอนดอนได้กลายเป็นท่าเรือใหญ่ของทะเลเหนือ มีผู้อพยพเดินทางมาจากอังกฤษและต่างประเทศ ประชากร เพิ่ม ขึ้น จาก ประมาณ 50 , 000 คน ใน ปี 1530 ถึง ประมาณ 225 , 000 คน ใน ปี 1605

ใน ศตวรรษ ที่ 16 วิลเลียม เชคสเปียร์ และ คน ที่ มี ความ ร่วม สมัย ของ เขา อาศัยอยู่ ใน ลอนดอน ใน ช่วง เวลา แห่ง ความ เป็น ปฏิปักษ์ ต่อ การพัฒนา ละคร เมื่อ สิ้นสุด ช่วง ทิวดอร์ ใน ปี 1603 ลอนดอน ก็ ยังคง กะทัดรัด อยู่ มีความพยายามลอบสังหารเจมส์ ที่ผมทําในเวสมินสเตอร์ ในแผนดินปืนที่ 5 พฤศจิกายน 1605

ใน ปี 1637 รัฐบาล ของ ชาลส์ ที่ ผม พยายาม ปฏิรูป การ บริหาร ใน เขต ลอนดอน แผน นี้ เรียกร้อง ให้ บริษัท ประจํา เมือง ขยาย เขต อํานาจ ทาง เขต และ การ บริหาร เขต พื้นที่ ที่ ขยาย ตัว ไป ทั่ว เมือง ด้วยความเกรงกลัวพระมงกุฎว่าจะลดเสรีภาพของลอนดอนลง การขาดความสนใจในการบริหารจัดการพื้นที่เพิ่มเติมเหล่านี้ หรือกังวลจากความผิดของเมืองที่ต้องแบ่งอํานาจให้กับบริษัทปฏิเสธ ต่อ มา เรียก ว่า "การ ปฏิเสธ อย่าง ยิ่ง " การ ตัดสินใจ นี้ โดย ส่วน ใหญ่ แล้ว ยังคง คิด ต่อ ไป สําหรับ สถานะ ทาง การ ของ เมือง

แผนการสื่อสาร ค.ศ. 1738 ของเวิร์ต สร้างขึ้นระหว่างสงครามกลางเมืองอังกฤษ

ในสงครามกลางเมืองอังกฤษ ชาวลอนดอนส่วนใหญ่สนับสนุน สาเหตุของรัฐสภา หลังการรุกคืบครั้งแรกโดยกลุ่มนักนิยมชาวโรเยียสในปี 2495 ซึ่งส่งผลให้การสู้รบของเบรนท์ฟอร์ดและเทิร์นแฮม กรีน ลอนดอนถูกล้อมรอบด้วยกําแพงป้องกันประเทศที่รู้จักกันในนามเส้นการสื่อสาร สาย นี้ สร้าง ขึ้น โดย คน มาก ถึง 20 , 000 คน และ เสร็จสมบูรณ์ ภายใน 2 เดือน การป้องกันต่าง ๆ ล้มเหลวในการทดสอบเดียวของพวกเขา เมื่อกองทัพต้นแบบใหม่เข้ากรุงลอนดอนในปี 1647 และพวกเขาได้รับการยกระดับโดยรัฐสภาในปีเดียวกัน

กรุงลอนดอนเป็นโรคระบาดในช่วงต้นศตวรรษที่ 17 ซึ่งเป็นโรคที่เกิดขึ้นในกรุงโรคระบาดครั้งใหญ่ปี ค.ศ. 1665-1666 ซึ่งคร่าชีวิตคนไปถึง 100,000 คน หรือหนึ่งในห้าของประชากร

ไฟ ใหญ่ แห่ง ลอนดอน ได้ ทําลาย เมือง ไป หลาย ส่วน ใน ปี 1666

ไฟ ใหญ่ ใน ลอนดอน ได้ สูญ สูญ สูญ สิ้น ลง ใน ปี 1666 ใน เลน พัดดิง ใน เมือง และ กวาด ผ่าน ตึก ไม้ อย่างรวดเร็ว การ สร้าง อาคาร ใหม่ ใช้เวลา กว่า สิบ ปี และ ถูก ควบคุม โดย โรเบิร์ต ฮุค เป็น เครื่องบิน สํารวจ ของ ลอนดอน ใน 1708 ผลงานชิ้นเอกของคริสโตเฟอร์ เวรน โบสถ์เซนต์พอล เสร็จสมบูรณ์ ในยุคจอร์เจีย เขตใหม่เช่นเมย์แฟร์ ตั้งอยู่ทางตะวันตก สะพานใหม่เหนือเมืองเทมส์ ส่งเสริมการพัฒนาในลอนดอนใต้ ทาง ตะวันออก ท่า เรือ ของ ลอนดอน ขยาย ขั้น ต้น น้ํา การพัฒนาของกรุงลอนดอนเป็นศูนย์การเงินระหว่างประเทศที่พัฒนาขึ้นมากในช่วงทศวรรษที่ 1700

ใน ปี 1762 จอร์ จ III ได้ รับ บ้าน บัคกิงแฮม และ มัน ก็ ขยาย ตัว ขึ้น ใน อีก 75 ปี ข้าง หน้า ใน ช่วง ศตวรรษ ที่ 18 ลอนดอน ถูก กระทํา โดย อาชญากรรม และ นัก วิ่ง โบว์ สตรีท ถูก ก่อตั้ง ขึ้น ใน ปี 1750 ใน ฐานะ กอง กําลัง ตํารวจ มืออาชีพ โดยรวมแล้ว มีผู้กระทําผิดมากกว่า 200 คน ที่ต้องโทษประหารชีวิต รวมทั้งการลักเล็กขโมยน้อย เด็กส่วนใหญ่ที่เกิดในเมืองตาย ก่อนจะถึงวันเกิดปีที่สาม

ตลาดหลักทรัพย์แห่งลอนดอนในปี ค.ศ. 1886

ร้าน กาแฟ ได้ กลาย มา เป็น ที่ นิยม ใน การ ถกเถียง ความ คิด ด้วย การ เขียน ออกเขียน ได้ เพิ่ม ขึ้น และ การพัฒนา สื่อ สําหรับ การ พิมพ์ ทํา ให้ มี ข่าว อยู่ ใน วง กว้าง และ ฟลีท สตรีท กลาย มา เป็น ศูนย์กลาง ของ สื่อ อังกฤษ หลังการบุกครองอัมสเตอร์ดัมโดยกองทัพของนโปเลียน ผู้สนับสนุนทางการเงินหลายคนได้ย้ายถิ่นฐานอยู่ที่ลอนดอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งชุมชนชาวยิวขนาดใหญ่ และปัญหาระหว่างประเทศครั้งแรกที่กรุงลอนดอนได้จัดขึ้นในปี 2460 ในเวลาเดียวกัน กองทัพเรือได้กลายเป็นกองเรือรบชั้นนําของโลก โดยทําหน้าที่เป็นอุปสรรคสําคัญต่อประเทศที่เป็นปฏิปักษ์ทางเศรษฐกิจของสหราชอาณาจักร กฎหมาย คอร์น ฉบับปี ค .ศ . 1846 ได้ มี เป้าหมาย เป็น พิเศษ ใน การ ทํา ให้ อํานาจ ทาง เศรษฐกิจ ของ ดัตช์ อ่อนแอ ลง จาก นั้น ลอนดอน ก็ เอา อัมสเตอร์ดัม ไป ควบคุม ศูนย์ การ เงิน ระดับ นํา ของ ประเทศ ใน ปี 1888 ลอนดอน ได้ กลาย มา เป็น บ้าน ของ การ ฆาตกรรม โดย ชาย คน หนึ่ง ที่ รู้จัก กัน ใน นาม แจ็ค เดอะ ริปเปอร์ และ มัน ได้ กลาย มา เป็น หนึ่ง ใน ปริศนา ที่ โด่งดัง ที่สุด ใน โลก

ซามูเอล จอห์นสันบอกว่า

คุณ ไม่ พบ ผู้ ชาย เลย ไม่ว่า จะ เป็น คน ฉลาด หรือ ไม่ ก็ตาม ที่ เต็มใจ จะ ออกจาก ลอนดอน ไม่ครับ เมื่อผู้ชายเหนื่อยกับลอนดอน เขาเบื่อชีวิต เพราะ ใน ลอนดอน มี ทุก ชีวิต ที่ มี เงิน พอ ซื้อ ได้

— ซามูเอล จอห์นสัน 1777

ปลายสมัยใหม่และร่วมสมัย

ลอนดอนเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในโลกตั้งแต่ปี ค.ศ. 1831 ถึง 1925 ซึ่งมีประชากรหนาแน่น 325 คน ต่อเฮกเตอร์ ภาวะที่แออัดของกรุงลอนดอนนําไปสู่โรคระบาดระบาดของโรค โดยมีชีวิตอยู่ถึง 14,000 ชีวิตในปี 1848 และ 6,000 คนในปี 1866 การจราจร ที่ รุกราน ได้ นํา ไป สู่ การ สร้าง เครือข่าย รถไฟ ใน ท้องถิ่น เครื่อง แรก ใน โลก คณะกรรมการมหานคร ทํางานควบคุมการขยายโครงสร้างพื้นฐาน ในเมืองหลวงและบางประเทศโดยรอบ มัน ถูก ยุบ ลง ใน ปี 1889 เมื่อ สภา เทศมณฑล ลอนดอน ได้ ถูก สร้าง ขึ้น จาก พื้นที่ เหล่า นั้น ของ ประเทศ ที่ อยู่ รอบ ๆ เมือง หลวง

อาสาสมัครชาวอังกฤษที่ลอนดอน ในเดือนสิงหาคม 1914 ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1

ถนนที่ถูกระเบิดในลอนดอนระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง

ลอนดอน ถูก ระเบิด โดย เยอรมัน ระหว่าง สงครามโลก ครั้ง ที่ หนึ่ง และ ระหว่าง สงครามโลก ครั้ง ที่ สอง การ ทิ้ง ระเบิด ของ เยอรมัน ลุฟต์วาฟ ถูก ฆ่า ชีวิต ไป กว่า 30 , 000 คน ทําลาย การ อยู่อาศัย ขนาด ใหญ่ และ อาคาร อื่น ๆ ทั่ว เมือง

ทันทีหลังสงคราม โอลิมปิกฤดูร้อน 1948 ถูกจัดขึ้นที่สนามกีฬา เวมเบลย์ เดิม ในช่วงที่ลอนดอนกําลังฟื้นตัวจากสงคราม นับตั้งแต่ทศวรรษที่ 1940 เป็นต้นมา ลอนดอนได้กลายเป็นบ้านของผู้อพยพจํานวนมาก โดยส่วนใหญ่แล้วเป็นประเทศเครือจักรภพ เช่น จาเมกา อินเดีย บังกลาเทศ และปากีสถาน ซึ่งทําให้ลอนดอนเป็นเมืองที่มีความหลากหลายมากที่สุดแห่งหนึ่งทั่วโลก ใน ปี 1951 เทศกาล อังกฤษ ถูก จัด ขึ้น ที่ ธนาคาร ใต้ การสูบบุหรี่เมื่อปี 1952 ได้นําไปสู่อากาศสะอาดปี 1956 ซึ่งได้ทําให้ "ซุปถั่ว" ของฝูงชนที่กรุงลอนดอนเป็นที่เลื่องชื่อ

โดยเริ่มตั้งแต่กลางทศวรรษที่ 1960 กรุงลอนดอนได้กลายเป็นศูนย์กลางของวัฒนธรรมเยาวชนทั่วโลก โดยยกตัวอย่างจากการถือครองวัฒนธรรมสมัยกรุงลอนดอนที่เกี่ยวข้องกับถนนของกษัตริย์ เชลซี และถนนคาร์นาบี บทบาทของเทรนด์เซตเตอร์ได้รับการฟื้นฟูขึ้นมาในยุคพังก์ ในปี 2508 พรมแดนทางการเมืองของกรุงลอนดอนได้ถูกขยายออกไปเพื่อพิจารณาการเติบโตของเมือง และได้สร้างสภากรุงลอนดอนใหม่ขึ้นมา ในระหว่างปัญหาในไอร์แลนด์เหนือ ลอนดอนถูกโจมตีโดยกองทัพสาธารณรัฐไอริชชั่วคราว เป็นเวลาสองทศวรรษ เริ่มจากเหตุระเบิดเบลีย์เมื่อปี 2516 ความเหลื่อมล้ํา ทาง เชื้อชาติ ถูก ไฮไลท์ โดย การ จลาจล ที่ บริกซ์ตัน ปี 1981

ประชากรในลอนดอนที่มีจํานวนลดลงอย่างต่อเนื่องในทศวรรษหลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง จากจํานวนสูงสุดโดยประมาณอยู่ที่ 8.6 ล้านคนในปี 2539 ถึงประมาณ 6.8 ล้านคนในทศวรรษที่ 1980 ท่าเรือหลักของกรุงลอนดอนได้ย้ายสายน้ําไปยังเฟลิกซ์สโตว์และทิลเบอรี่ โดยพื้นที่ที่เป็นเกาะลอนดอนจะกลายเป็นจุดมุ่งความสนใจในการฟื้นฟูประเทศ รวมทั้งการพัฒนาคานารี วอร์ฟ ซึ่ง ได้ มา จาก บทบาท ที่ เพิ่ม ขึ้น เรื่อย ๆ ของ ลอนดอน ใน ฐานะ ศูนย์ การ เงิน ระหว่าง ปี 1980 เทือกเขาเทมส์ บาร์ริเออร์ได้เสร็จสิ้นลงในช่วงทศวรรษที่ 1980 เพื่อปกป้องกรุงลอนดอนจากกระแสน้ําที่ไหลจากทะเลเหนือ

สภากรุงลอนดอนซึ่งได้ถูกยกเลิกไปในปี 2529 ซึ่งได้เดินทางออกจากกรุงลอนดอนโดยไม่มีรัฐบาลกลางเหลืออยู่จนถึงปี 2543 เมื่อรัฐบาลทั้งกรุงลอนดอนได้รับการฟื้นฟูสภาพ และได้จัดตั้งองค์กรใหญ่แห่งกรุงลอนดอนขึ้น เพื่อ ฉลอง การ เริ่มต้น ของ ศตวรรษ ที่ 21 สะพาน สหัสวรรษ โดม ลอนดอน อาย และ สะพาน สหัสวรรษ ถูก สร้าง ขึ้น ในวันที่ 6 กรกฎาคม 2005 ลอนดอนได้รับรางวัลโอลิมปิกฤดูร้อน 2012 ทําให้ลอนดอนเป็นเมืองแรกในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกถึงสามครั้ง ในวันที่ 7 กรกฎาคม 2548 รถไฟใต้ดินลอนดอนสามลํา และรถโดยสารสองชั้นถูกวางระเบิดหลังเกิดเหตุโจมตีก่อการร้าย

ในปี 2008 เวลาในลอนดอนข้างเมืองนิวยอร์กและฮ่องกงเป็นเมืองไนลอนกอง โดยได้กล่าวถึงเมืองดังกล่าวว่าเป็นเมืองที่มีอิทธิพลมากที่สุดสามเมืองในโลก ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2558 ประชากรของกรุงลอนดอนคาดว่าจะมีประชากรมากถึง 8.63 ล้านคน ซึ่งเป็นระดับสูงสุดนับตั้งแต่ปี 2472 ระหว่างการลงประชามติโดย Brexit ในปี 2559 สหราชอาณาจักรได้ตัดสินใจถอนตัวจากสหภาพยุโรป แต่ราษฎรส่วนใหญ่ในกรุงลอนดอนลงคะแนนเสียงให้อยู่ในสหภาพยุโรป

การปกครองส่วนท้องถิ่น

การ บริหาร ของ ลอนดอน มี อยู่ สอง ระดับ : ระดับยุทธศาสตร์และระดับท้องถิ่น ฝ่ายบริหารทั่วทั้งเมืองได้รับการประสานงานโดยองค์การบริหารแห่งลอนดอน (GLA) ในขณะที่ฝ่ายบริหารในท้องถิ่นดําเนินการโดยเจ้าหน้าที่ที่เล็กกว่า 33 คน GLA ประกอบด้วยส่วนประกอบที่เลือกสองส่วน: นายกเทศมนตรี แห่ง ลอนดอน ซึ่ง มี อํานาจ บริหาร และ สมัชชา ลอนดอน ซึ่ง ตรวจสอบ การ ตัดสินใจ ของ นายกเทศมนตรี และ ยอมรับ หรือ ปฏิเสธ ข้อ เสนอ งบประมาณ ของ นายกเทศมนตรี ใน แต่ละ ปี สํานักงานใหญ่ของ GLA คือศาลากลาง เซาธ์วาร์ค นายกเทศมนตรี ตั้งแต่ ปี 2016 เป็น ซาดิค คาน นายกเทศมนตรี มุสลิม คน แรก ของ เมือง หลวง ตะวัน ตก กลยุทธ์การวางแผนกฎหมายของนายกเทศมนตรี ได้รับการตีพิมพ์เป็นแผนการลอนดอน ซึ่งเพิ่งได้รับการปรับปรุงใหม่ล่าสุดในปี 2554 เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นเป็นเขตของ 32 ย่านลอนดอน และเมืองลอนดอน คอร์ปอเรชั่น พวกเขามีส่วนรับผิดชอบต่อบริการส่วนใหญ่ เช่น การวางแผนท้องถิ่น โรงเรียน บริการสังคม ถนนท้องถิ่น และชุดปฏิเสธ หน้าที่บางอย่าง เช่น การจัดการขยะ มีให้ผ่านการจัดการร่วม ในปี 2552-2553 รายได้รวมจากศาลในกรุงลอนดอนและเงินค่าใช้จ่ายรวมของ GLA อยู่ที่ประมาณ 22,000 ล้านปอนด์ (14.7 พันล้านปอนด์สําหรับค่ายบริจาค และ 7.4 พันล้านปอนด์สําหรับค่าจีแอลเอ)

กองพลน้อยดับเพลิงจากลอนดอน เป็นหน่วยกู้ภัยและกู้ภัยของเกรตเตอร์ลอนดอน มัน ถูก ควบคุม โดย กอง กําลัง ไฟ แห่ง ลอนดอน และ หน่วยงาน วางแผน ฉุกเฉิน และ เป็น บริการ ไฟ ที่ ใหญ่ ที่สุด เป็น อันดับ สาม ของ โลก NHS Trust หน่วยบริการรถพยาบาลแห่งชาติ (London Ambulance Service) ให้บริการด้านความช่วยเหลือฉุกเฉินแห่งชาติ (LAS) ซึ่งเป็นบริการรถพยาบาลฉุกเฉินที่ใหญ่ที่สุดในโลกที่ให้บริการได้รับการช่วยเหลือ องค์กรการกุศลของสายการบินลอนดอน ทํางานร่วมกับแอลเอสที่ต้องการ ยามฝั่งของสมเด็จพระบรมราชินีนาถและสถาบันเรือไลฟ์ของราชนาถ ปฏิบัติการอยู่บนแม่น้ําเทมส์ ซึ่งอยู่ใต้อํานาจของท่าเรือลอนดอนซึ่งตั้งอยู่ที่กุญแจสู่ทะเล

รัฐบาลแห่งชาติ

ลอนดอนเป็นที่นั่งของรัฐบาลสหราชอาณาจักร หน่วยงานของรัฐหลายแห่ง รวมทั้งที่พํานักของนายกรัฐมนตรีที่ถนนดาวนิงซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับพระราชวังเวสต์มินสเตอร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ไวท์ฮอล มีสมาชิกรัฐสภา (ส.ส.) 73 คนจากลอนดอน ซึ่งได้รับเลือกจากการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรท้องถิ่นในรัฐสภา ณ เดือนธันวาคม 2552 49 อยู่ ใน พรรค แรงงาน 21 คน เป็น ชาว อนุรักษ์นิยม และ สาม คน เป็น พรรค ประชาธิปไตย เสรีนิยม ตําแหน่ง รัฐมนตรี ของ กระทรวง ฯ ใน ลอนดอน ถูก สร้าง ขึ้น ใน ปี 1994 รัฐมนตรี กระทรวง ปัจจุบัน ของ ลอนดอน คือ ส .ส . พอล สคัลลี

การโปลิแกนและอาชญากรรม

ตํารวจนครบาล ได้ตรวจสอบโดยนายกเทศมนตรี ผ่านทางสํานักงานเพื่อการเมืองโปลิแกนและอาชญากรรม (MOPAC) ในกรุงลอนดอน โดยยกเว้นเมืองลอนดอน เมือง ลอนดอน มี ตํารวจ ของ ตัวเอง เป็น เมือง ตํารวจ นคร ลอนดอน ตํารวจขนส่งอังกฤษรับผิดชอบต่อบริการตํารวจ บนรถไฟแห่งชาติ ลอนดอนใต้ดิน รถไฟรางเบาและบริการรถรางสายลับ โดยทั่วไปแล้ว กองกําลังตํารวจที่สี่ในกรุงลอนดอนซึ่งเป็นกรมตํารวจของกระทรวงกลาโหม ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการกํากับดูแลสาธารณชนโดยทั่วไป

อัตรา อาชญากรรม แตกต่าง กัน ใน แต่ละ พื้นที่ ตั้งแต่ ส่วน ที่ มี ประเด็น สําคัญ ต่อ ส่วน ต่าง ๆ ถูก มอง ว่า ปลอดภัย มาก ปัจจุบัน มี คน ที่ เกิด อาชญากรรม ขึ้น ใน ประเทศ ที่ อํานาจ และ ระดับ เขต วอร์ด ในปี 2015 มีการฆาตกรรม 118 คดี เพิ่มขึ้น 25.5% กว่าปี 2014 ตํารวจ นคร หลวง ได้ สร้าง ตัว เลข อาชญากรรม อย่าง ละเอียด แตก ออก เป็น หมวดหมู่ ที่ โบโรห์ และ ระดับ วอร์ด มี อยู่ ใน เว็บไซต์ ของ พวก เขา ตั้งแต่ ปี 2000

อาชญากรรมที่บันทึกไว้ เพิ่มขึ้นในลอนดอน เป็นไปได้ว่า อาชญากรรมรุนแรง และฆาตกรรม โดยการแทงและวิธีอื่น ๆ ได้เพิ่มขึ้น มีการฆาตกรรม 50 ราย ตั้งแต่ต้นปี 2551 ถึงกลางเดือนเมษายน 2551 การ ตัด งบ ลง ทุน ให้ ตํารวจ ใน ลอนดอน น่า จะ เป็น ส่วน หนึ่ง ของ สิ่ง นี้ แม้ ว่า ปัจจัย อื่น ๆ จะ เกี่ยวข้อง ด้วย

ขอบเขต

ภาพถ่ายดาวเทียมของลอนดอนในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2551

ลอนดอน ยัง ถูก เรียก ว่า เกรเทอร์ ลอนดอน เป็น หนึ่ง ใน เก้า ภูมิภาค ของ อังกฤษ และ เขต การ บริหาร ชั้น สูง ที่ ครอบคลุม มหานคร ส่วน ใหญ่ ของ เมือง นครหลวงเก่าแห่งลอนดอนซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นนครหลวงของลอนดอนซึ่งครั้งหนึ่งเคยรวมไปถึงนิคมดังกล่าวทั้งหมด แต่เมื่อพื้นที่เมืองเติบโตขึ้น บรรษัทแห่งลอนดอนก็ต่อต้านความพยายามรวบรวมเมืองให้เข้ากับทุ่งหญ้ารอบเมือง ทําให้มีการกําหนด "ลอนดอน" ไว้หลายรูปแบบเพื่อวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกัน

ร้อย ละ 40 ของ เกรทเทอร์ ลอนดอน ถูก ครอบคลุม โดย เมือง หลวง ลอนดอน ที่ อยู่ ไปรษณีย์ ใน รูปแบบ ของ ลอนดอน รหัสพื้นที่โทรศัพท์ของลอนดอน (020) ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่กว่า ขนาดใกล้เคียงกับกรุงลอนดอน แม้ว่าจะมีการแยกเขตภายนอกออกไปบ้าง และบางพื้นที่ที่อยู่ภายนอกก็ถูกรวมเข้าไปด้วย เขตแดน ของ ลอนดอน ที่ ใหญ่ ขึ้น มี แนวทาง ไป ยัง ทาง หลวง M25

ขณะนี้การขยายตัวของเมืองนอกถูกขัดขวางโดยกรีนเบลต์ของมหานคร แม้ว่าพื้นที่ที่สร้างขึ้นจะขยายออกไปนอกขอบเขตในสถานที่ แต่ยังผลให้เกิดเขตเมืองลอนดอนในเขตเมืองใหญ่ที่กําหนดไว้แยกต่างหาก นอกจากนี้เป็นเข็มขัดใหญ่ของลอนดอน เกรเทอร์ ลอนดอน ถูกแบ่งออกเป็นบางจุด เพื่อมุ่งหมาย ในลอนดอนและนอกลอนดอน เมืองดังกล่าวถูกแบ่งออกเป็นแม่น้ําเทมส์ทางตอนเหนือและใต้ โดยตั้งอยู่ทางตอนกลางของกรุงลอนดอนที่อยู่ภายใน โดยปกติแล้วพิกัดของศูนย์กลางแห่งลอนดอนที่ถือว่าเป็นของเดิมของเอเลเนอร์ครอสส์ที่ Charing Cross ใกล้กับจุดเชื่อมต่อของจัตุรัสทราฟัลการ์และไวท์ฮอลล์ คือประมาณ 51°30 ′ 26 ″ N 007° ′ 39 W / 51.50722°N 0.12750 ″ 1.50722; 0.12750. อย่างไรก็ตาม ศูนย์กลางทางภูมิศาสตร์ของกรุงลอนดอน เป็นหนึ่งในนิยามคือ ลอนดอน บอร์โรห์ แห่งลัมเบธ ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือเพียง 0.1 ไมล์ จากสถานีลัมเบธ นอร์ท

สถานะ

ในกรุงลอนดอน ทั้งนครลอนดอนและเมืองเวสต์มินสเตอร์จะมีสถานะเป็นเมือง ทั้งนครลอนดอนและนครหลวงลอนดอนที่เหลืออยู่จะเป็นเขตเพื่อวัตถุประสงค์ในการเลี้ยงดู บริเวณมหาวิทยาลัยเกรตเตอร์ลอนดอนครอบคลุมพื้นที่ที่เป็นส่วนหนึ่งของเมืองยุคประวัติศาสตร์ของมิดเดิลเซกซ์ เคนต์ เซอร์รีย์ เอสเซ็กซ์และฮาร์ทฟอร์ดเชอร์ สถานะของลอนดอนในฐานะเมืองหลวงของอังกฤษ และต่อมาสหราชอาณาจักรก็ไม่เคยได้รับอนุญาตหรือรับรองอย่างเป็นทางการ ทั้งโดยกฎเกณฑ์และแบบเขียน

สถานะของมันได้รับการจัดขึ้นโดยผ่านอนุสัญญารัฐธรรมนูญ โดยกําหนดสถานะของมันเป็นศูนย์กลางของรัฐธรรมนูญของสหราชอาณาจักร เมืองหลวงของอังกฤษถูกย้ายจากวินเชสเตอร์ไปลอนดอน ขณะที่พระราชวังเวสต์มินสเตอร์ถูกพัฒนาขึ้นในศตวรรษที่ 12 และศตวรรษที่ 13 เพื่อเป็นที่ตั้งถาวรของราชสํานัก ดังนั้นเมืองหลวงทางการเมืองของประเทศจึงเป็นเช่นนี้ เมื่อ เร็ว ๆ นี้ ลอนดอน มหาวิทยาลัย เกรทเทอร์ ได้ ถูก นิยาม ไว้ ว่า เป็น ภูมิภาค ของ อังกฤษ และ ใน บริบท นี้ เรียก กัน ว่า ลอนดอน ครับ

ภูมิประเทศ

ลอนดอนจากพริมโรสฮิลล์

ลอนดอนที่มีพื้นที่รวมทั้งหมด 1,583 ตารางกิโลเมตร (611 ตร.ไมล์) ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีประชากร 7,172,036 คนในปี 2544 และความหนาแน่นของประชากร 4,542 คนต่อตารางกิโลเมตร (11,760/ตร.ไมล์) พื้นที่ที่กว้างขึ้นซึ่งรู้จักกันในชื่อเขตมหานครลอนดอนหรือมหานครลอนดอน ประกอบด้วยพื้นที่รวมทั้งหมด 8,382 ตารางกิโลเมตร (3,236 ตร.ไมล์) มีประชากร 13,709,000 คนและความหนาแน่นประชากร 1,510 ต่อตารางกิโลเมตร (3,900/ตร.ไมล์) โมเดิร์น ลอนดอน ย่อ มา จาก เทมส์ ลักษณะ ทาง ภูมิศาสตร์ หลัก ๆ ของ มัน คือ แม่น้ํา ที่ นําทาง ได้ ที่ ข้าม เมือง จาก ทิศ ใต้ ไป ตะวัน ตก เฉียง ตะวันออก เดอะ เทมส์ แวลลีย์ เป็นที่ราบสูงล้อมรอบด้วยเนินเขาที่ลอยไปมาอย่างแผ่วเบา รวมถึง รัฐสภาฮิลล์ แอดดิงตันฮิลล์ และพริมโรส ฮิลล์ ในประวัติศาสตร์ ลอนดอน เติบโต ขึ้น ที่ จุด เชื่อม ระหว่าง ล่าง สุด ของ เทมส์ เมืองเทมส์เคยเป็นแม่น้ําที่กว้างกว่าและกว้างไกลกว่าเดิมมาก เต็มไปด้วยจอมพล เมื่อ น้ํา ขึ้น น้ํา ขึ้น ฝั่ง ก็ มี ความ กว้าง ขึ้น ถึง 5 เท่า

นับตั้งแต่สมัยวิกตอเรียนยุคที่เทมส์ได้รับอิทธิพลอย่างกว้างขวาง และกลุ่มสามกลุ่มนักฆ่าชาวลอนดอนที่หลั่งไหลลงใต้ดิน เทมส์เป็นแม่น้ําไทดัล และลอนดอนก็เสี่ยงที่จะเกิดน้ําท่วม ภัยคุกคามดังกล่าวเพิ่มมากขึ้นอย่างต่อเนื่องเนื่องจากระดับน้ําที่สูงและช้า ๆ ได้เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องโดย 'การเอียง' ของหมู่เกาะอังกฤษ (ขึ้นในสกอตแลนด์และไอร์แลนด์เหนือและลงในภาคใต้ของอังกฤษ เวลส์และไอร์แลนด์) ที่มีสาเหตุมาจากการอ้างกรรมสิทธิ์ในหมู่เกาะดังกล่าว

ใน ปี 1974 ทศวรรษ แห่ง การ ทํา งาน เริ่ม ขึ้น ใน การ สร้าง เทมส์ แบริเออร์ ใน เมือง เทมส์ ที่ วูลิช เพื่อ จัดการ กับ ภัย คุกคาม นี้ ในขณะที่คาดว่าอุปสรรคนี้จะทําหน้าที่ได้ตามที่ออกแบบไว้จนกระทั่งถึงปี 2070 ได้มีการกล่าวถึงแนวคิดสําหรับการขยายหรือการออกแบบใหม่ในอนาคต

ภูมิอากาศ

ลอนดอนมีภูมิอากาศแบบมหาสมุทร (Keppen) Cfb ) บันทึกฝนตกถูกเก็บไว้ในเมือง ตั้งแต่ปี 1697 เป็นต้นมา เมื่อบันทึกเริ่มที่คิว Kew ปริมาณฝนที่มากที่สุดในเดือนเดียวคือ 7.4 นิ้ว (189 มม.) ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1755 และน้อยที่สุดคือ 0 นิ้ว (0 มม.) ทั้งในเดือนธันวาคม 1788 และเดือนกรกฎาคม 1800 Mile End ยังมีขนาด 0 นิ้ว (0 มม.) ในเดือนเมษายน 1893 ปีที่ทดสอบการว่ายน้ําเป็นสถิติปี 1903 โดยมีการตกลงของน้ําทั้งหมด 38.1 นิ้ว (969 มม.) และความแห้งที่สุดอยู่ที่ 1921 นิ้ว โดยทั้งหมดอยู่ที่ 12.1 นิ้ว (308 มม.) ปริมาณ ผล ตก ประจํา ปี เฉลี่ย อยู่ ที่ 600 มม. ซึ่ง ต่ํา กว่า ถึง เมือง อย่าง โรม ลิสบอน นิวยอร์ก ซิตี้ และ ซิดนีย์ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะมีปริมาณฝนที่ตกลงมาเป็นประจําทุกปีก็ตาม ลอนดอนก็ยังคงได้รับวันที่ฝนตกหนักเป็นเวลา 109.6 วันบนขีดจํากัด 1.0 มม. ซึ่งสูงกว่าหรืออย่างน้อยก็คล้ายคลึงกับเมืองต่างๆ ที่ได้กล่าวมาแล้ว

อุณหภูมิสูงสุดในลอนดอน ตั้งแต่ 38.1 °ซ. (100.6 °ซ.) ที่เมืองคีวในระหว่างเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2546 ถึง -21.1 °ซ. (-6.0 °ฟ) อย่างไรก็ตาม มีการรายงานการอ่านอย่างไม่เป็นทางการของ -24 °ซ. (-11 °ซ.) เมื่อวันที่ 3 มกราคม ค.ศ. 1740 ในทางกลับกัน อุณหภูมิที่ไม่เป็นทางการสูงสุดเท่าที่เคยถูกบันทึกในสหราชอาณาจักรได้เกิดขึ้นในกรุงลอนดอนในคลื่นความร้อนปี 1808 อุณหภูมิถูกบันทึกที่ 105 °ซ.ฟ (40.6 °ซ.) เมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม มัน ถูก คิด ว่า อุณหภูมิ นี้ ถ้า ถูกต้อง ก็ เป็น อุณหภูมิ สูง ที่สุด ของ สหัสวรรษ ใน สหราชอาณาจักร ใน ปี 1513 และ 1707 คง จะ ชนะ ได้ นับตั้งแต่มีการบันทึกเริ่มขึ้นในลอนดอน (ครั้งแรกในกรีนิชในปี 2484) เดือนที่ร้อนที่สุดในประวัติการณ์คือเดือนกรกฎาคม 2411 โดยมีอุณหภูมิเฉลี่ย 22.5 °C (72.5 °ซ.) ที่กรีนิช (72.5 °ซ.) ในขณะที่เดือนที่หนาวที่สุดคือเดือนธันวาคม 2553 โดยมีอุณหภูมิเฉลี่ยที่ -6.7 °C (19.9 °F) ......................................................................................................................................................................................................................................................... บันทึกของความดันบรรยากาศ ถูกเก็บไว้ที่ลอนดอนตั้งแต่ปี 1692 ความดันสูงสุดที่เคยมีการรายงานคือ 1,050 มิลลิบาร์ (31 นิ้ว) ในวันที่ 20 มกราคม 2020 และต่ําสุดคือ 945.8 มิลลิบาร์ (27.93 ในปรอท) ในวันที่ 25 ธันวาคม ค.ศ. 1821

ซัมเมอร์มักจะอบอุ่น บางครั้งก็ร้อน ค่าเฉลี่ยของกรุงลอนดอนเมื่อเดือนกรกฎาคม สูง 24 °ซ. (74 °ซ.) โดยเฉลี่ยในแต่ละปี ลอนดอนมีประสบการณ์เหนือกว่า 25 °ซ. (77.0 °F) และ 4.2 วันสูงกว่า 30.0 °ซ. (86.0 °F) ทุกปี ในระหว่างคลื่นความร้อนในยุโรป 2546 มีคลื่นความร้อนในยุโรปอยู่ 14 วันต่อเนื่องกันสูงกว่า 30 °ซ. (86.0 °F) และ 2 วันต่อเนื่องกันเมื่ออุณหภูมิสูงขึ้นถึง 38 °C (100 °F) ทําให้มีผู้เสียชีวิตจากความร้อนนับร้อย นอกจากนี้ ยังมีคาถาก่อนหน้า 15 วันติดกันสูงกว่า 32.2 °ซ. (90.0 °F) ในปี 2519 ซึ่งทําให้เกิดความร้อนตายจากเหตุการณ์ดังกล่าว สถิติที่ผ่านมาสูง 38 °ซ. (100 °ซ.) ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2454 ที่สถานีกรีนิช ความ แห้งแล้ง ก็ เป็น ปัญหา ได้ ใน บางครั้ง โดยเฉพาะ ใน ฤดู ร้อน เมื่อเร็ว ๆ นี้ในโอลิมปิกฤดูร้อน 2018 และลดน้อยลงกว่าเงื่อนไขเฉลี่ยตั้งแต่เดือนพฤษภาคม ถึงเดือนธันวาคม อย่างไรก็ตาม วันที่ฝนตกมากที่สุดคือ 73 วันในฤดูใบไม้ผลิปี 2436

วินเทอร์สโดยทั่วไปแล้วจะเย็นชากับการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิเล็กน้อย หิมะหนักหายาก แต่หิมะมักจะเกิดขึ้นอย่างน้อย ครั้งละครั้งในฤดูหนาว ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง น่ารื่นรมย์ ในฐานะเมืองใหญ่ ลอนดอนมีผลกระทบในเกาะที่ร้อนจัดในเมืองพอสมควร ทําให้ศูนย์กลางกรุงลอนดอนมีอุณหภูมิ 5 °ซ. (9 °F) ที่อุ่นกว่าบริเวณชานเมืองและชานเมือง ซึ่ง สามารถ เห็น ได้ ข้าง ล่าง เมื่อ เปรียบเทียบ ลอนดอน ฮีทโธรว์ 15 ไมล์ (24 กม . ) ทาง ตะวัน ตก ของ ลอนดอน กับ ศูนย์ อากาศ ลอนดอน

อําเภอ

เขตเมืองอันกว้างใหญ่ของลอนดอนมักถูกพูดถึงโดยใช้ชื่อเขต เช่น Mayfaur, Soutwark, Wembley และ Whitechapel นี่อาจเป็นการกําหนดรูปแบบที่ไม่เป็นทางการ สะท้อนถึงชื่อหมู่บ้านที่ถูกดูดซึมโดยการแพร่ขยาย หรือเป็นหน่วยงานบริหารที่ควบคุมดูแล เช่น การเข้าไปมีส่วนร่วมหรืออดีตแนวพรมแดน

ชื่อดังกล่าวยังคงถูกใช้อยู่ตามประเพณี แต่ละชื่อหมายถึงพื้นที่ท้องถิ่นที่มีลักษณะเฉพาะตัว แต่ไม่มีขอบเขตอย่างเป็นทางการ ตั้งแต่ ปี 1965 เมือง ลอนดอน ได้ ถูก แบ่ง ออก เป็น 32 เขต ของ ลอนดอน เพิ่ม จาก เมือง โบราณ ใน ลอนดอน เมือง ลอนดอน เป็น เขต หลัก ทาง การ เงิน และ เมื่อ เร็ว ๆ นี้ เมื่อ นาง คานารี วาร์ฟ ได้ พัฒนา ขึ้น เป็น ศูนย์กลาง ทาง การ เงิน และ การค้า แห่ง ใหม่ ใน ดอคแลนด์ ทาง ตะวันออก

West End คือความบันเทิงหลักของลอนดอน และเขตการช้อปปิ้งที่ดึงดูดนักท่องเที่ยว ลอนดอนตะวันตกครอบคลุมพื้นที่ที่อยู่อาศัยราคาแพง ซึ่งคุณสมบัติสามารถขายได้เป็นสิบล้านปอนด์ ราคาเฉลี่ยของทรัพย์สินในเคนซิงตัน และเชลซี มากกว่า 2 ล้านปอนด์ ที่มีราคาสูงเหมือนกัน ในตอนกลางของลอนดอน

อีสต์ เอนด์ คือ บริเวณ ที่ ใกล้ ที่สุด กับ ท่าเรือ ต้น ฉบับ ของ ลอนดอน ที่ รู้จัก กัน ใน เรื่อง ประชากร อพยพ ย้าย ถิ่น สูง รวม ทั้ง ใน ฐานะ ที่ ยากจน ที่สุด ใน ลอนดอน บริเวณรอบๆ ลอนดอนตะวันออก เห็นการพัฒนาอุตสาหกรรมแรกของลอนดอน ปัจจุบัน พื้นที่ สนาม บราวน์ ทั่ว ทั้ง พื้นที่ กําลัง ถูก พัฒนา ใหม่ โดย เป็น ส่วน หนึ่ง ของ เทมส์ เกตเวย์ รวม ไป ถึง บริเวณ เขต ลอนดอน ริเวอร์ไซด์ และ หุบเขา ลีอา ตอน ล่าง ซึ่ง ได้ พัฒนา ขึ้น ใน อุทยาน โอลิมปิก สําหรับ พาราลิมปิก ปี 2012

สถาปัตยกรรม

หอคอยแห่งลอนดอน ปราสาทยุคกลาง อยู่ในช่วงปี 1078

จัตุรัสทราฟัลการ์และน้ําพุของมัน คอลัมน์เนลสันอยู่ทางขวา

สถาปัตยกรรมของกรุงลอนดอนมีความหลากหลายเกินกว่าที่สถาปัตยกรรมจะกําหนดลักษณะได้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะสถาปัตยกรรมที่แตกต่างกันไป หลาย ๆ บ้าน และ อาคาร สาธารณะ เช่น หอศิลป์ แห่ง ชาติ ถูก สร้าง ขึ้น จาก หิน พอร์ตแลนด์ บาง พื้นที่ ใน เมือง โดยเฉพาะ บริเวณ ตะวัน ตก ของ กลาง ถูก จัด โดย ตึก สีขาว หรือ ตึก สีขาว มีสิ่งก่อสร้างไม่กี่แห่งในตอนกลางของกรุงลอนดอน ก่อนการออกเดทครั้งยิ่งใหญ่ของ 1666 เหล่านี้เป็นร่องรอยของโรมันไม่กี่ชิ้น หอคอยแห่งลอนดอน และผู้รอดชีวิตจากทิวดอร์ที่กระจัดกระจายอยู่ในเมือง ยก ตัวอย่างเช่น ใน ตําหนัก ทิวดอร์ แฮมป์ตัน คอร์ท พาเลซ ใน ยุค ทิวดอร์ ปราสาททูดอร์ ซึ่ง เก่าแก่ ที่สุด ของ อังกฤษ ที่ ยัง คง อยู่ โดย คาร์ดินัล โทมัส โวลซีย์ ปี 1515

ส่วนหนึ่งของมรดกทางสถาปัตยกรรมที่หลากหลายคือโบสถ์ในศตวรรษที่ 17 ของเวรน สถาบันการเงินแบบคลาสสิกใหม่ เช่น ตลาดหลักทรัพย์แห่งราชอาณาจักร และธนาคารแห่งประเทศอังกฤษ จนถึงสมัยต้นศตวรรษที่ 20 ของรัฐบาร์บิคัน

ข้อพิพาทดังกล่าวมีขึ้น แต่อีกไม่นานก็จะกลับสู่สภาพเดิม คือ สถานีไฟฟ้าแบตเทอร์ซี ปี 2462 ริมแม่น้ําทางตะวันตกเฉียงใต้ก็เป็นจุดสําคัญของท้องถิ่น ในขณะที่สถานีรถไฟบางแห่งนั้นเป็นตัวอย่างที่ยอดเยี่ยมของสถาปัตยกรรมวิกตอเรีย ซึ่งเป็นที่น่าสังเกตที่สุดคือ เซนต์แพนคราสและแพดดิงตัน ความหนาแน่นของลอนดอนแตกต่างกัน เนื่องจากความหนาแน่นของการว่างงานสูงในพื้นที่ส่วนกลางและแคนารี่ วาร์ฟ ความหนาแน่นของที่อยู่อาศัยสูงในกรุงลอนดอน และความหนาแน่นต่ํากว่าในกรุงลอนดอน

รูปแบบสมัยใหม่มีลักษณะทางประวัติศาสตร์ 30 เซนต์แมรี่ แอกซ์ หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า "เดอะ เกอร์กิ้น" หอคอยเหนือเซนต์แอนดรู อันเดอร์ชาร์ฟ

อนุสาวรีย์ในนครลอนดอน ให้มุมมองพื้นที่รอบๆ ขณะที่กําลังระลึกถึงไฟใหญ่แห่งลอนดอน ซึ่งเป็นที่มาใกล้เคียง มาร์ เบิล อาร์ช และ เวลลิงตัน อาร์ช ทาง ตอน เหนือ และ ใต้ ของ พาร์ค เลน ตาม ลําดับ แล้ว มี สาย พันธะ ของ ราชวงศ์ เช่น เดียว กับ อัลเบิร์ต เมโมเรียล และ รอยัล อัลเบิร์ต ฮอลล์ ใน เคนซิงตัน คอลัมน์ของเนลสันเป็นอนุสาวรีย์ที่รู้จักทั่วประเทศ ในจัตุรัสทราฟัลการ์ หนึ่งในจุดโฟกัสของลอนดอนตอนกลาง อาคารเก่าส่วนใหญ่เป็นอิฐที่สร้างขึ้นด้วยอิฐธรรมดา ส่วนใหญ่เป็นอิฐหุ้นลอนดอนสีเหลืองธรรมดา หรือมีสีส้มสีแดงอบอุ่น มักจะตกแต่งด้วยปลาคาวิ่งและปูนปลาสเตอร์สีขาว

ใน พื้นที่ ที่ หนาแน่น ส่วน ใหญ่ ของ ความเข้มข้น นั้น อยู่ ใน อาคาร ที่ มี อาคาร สูง และ มี ขนาด กลาง ตึกระฟ้าของกรุงลอนดอน เช่น 30 เซนต์แมรีแอกซ์ หอคอย 42 ตึกบรอดเกททาวเวอร์และแคนาดา 1 จัตุรัส ส่วนใหญ่อยู่ในสองเขตการเงิน คือเมืองลอนดอน และเมืองคานารี วอร์ฟ การพัฒนา ที่ สูง ขึ้น สูง นั้น ถูก จํากัด ใน บาง พื้นที่ ถ้า มัน จะ ขัดขวาง มุมมอง ที่ ได้รับ การ คุ้มครอง ของ โบสถ์ เซนต์ พอล และ อาคาร ประวัติศาสตร์ อื่น ๆ อย่างไรก็ตาม มีตึกระฟ้าสูงหลายหลังในลอนดอนตอนกลาง (ดูตึกสูงในลอนดอน) รวมทั้งตึกสูง 95 ชั้น สะพานชาร์ด ลอนดอน ตึกที่สูงที่สุดในสหราชอาณาจักร

อาคารสมัยใหม่อื่น ๆ ที่เป็นที่รู้จักกันดี ได้แก่ ศาลากลางจังหวัดเซาท์วาร์ก ในรูปทรงรูปร่างวงรีที่โดดเด่น หนังสือพิมพ์อาร์ตดีโค บรอดคาสติ้งเฮาส์ พร้อมกับห้องสมุดหลังสมัยใหม่ของอังกฤษในซัมเมอร์สทาวน์/คิงส์ครอสส์ และเจมส์ สเตอร์ลิงไม่มีสัก 1 รูป สิ่งที่ เคย เป็น สหัสวรรษ โดม ที่ เดิม โดย เทมส์ ไป ทาง ตะวันออก ของ คานารี วาร์ฟ ตอน นี้ เป็น สถานที่ บันเทิง ที่ เรียก ว่า โอ2 อารี น่า

ทิวทัศน์เมือง

บ้านของรัฐสภาและหอคอยเอลิซาเบธอยู่ด้านขวา ด้านหน้าของลอนดอนอาย ด้านซ้าย และด้านหลังมีคานารี วาร์ฟอยู่ด้านหลัง ถูกมองเห็นในเดือนกันยายน 2014

ธรรมชาติวิทยา

สมาคม ประวัติศาสตร์ ธรรมชาติ แห่ง ลอนดอน ได้ แนะนํา ว่า ลอนดอน เป็น "เมือง กรีนส์ ของ โลก " ที่ มี พื้นที่ สีเขียว หรือ น้ํา เปิด กว่า 40 เซนต์ พวก เขา บ่งชี้ ว่า พืช ดอก ไม้ 2000 ชนิด ได้ ถูก พบ ว่า กําลัง เติบโต ขึ้น ที่ นั่น และ ไทดัล เทมส์ สนับสนุน ปลา 120 สายพันธุ์ นอกจาก นี้ ยัง บอก ว่า รัง นก กว่า 60 สายพันธุ์ ใน ลอนดอน ตอน กลาง ของ ลอนดอน และ สมาชิก ของ พวก เขา ได้ บันทึก ผีเสื้อ 47 สายพันธุ์ และ แมงมุม กว่า 1173 ชนิด รอบ ลอนดอน พื้นที่ ว่าง น้ํา ของ ลอนดอน สนับสนุน จํานวน นก ที่ มี ความ สําคัญ ใน ชาติ ของ นก น้ํา จํานวน มาก ลอนดอนมีแหล่งสนใจทางวิทยาศาสตร์พิเศษ 38 แห่ง (SSI) 2 แห่งและแหล่งสํารองธรรมชาติท้องถิ่น 76 แห่ง

สัตว์ แอมฟิเบียเป็นพืช ทั่วไป ใน ทุน รวม ไป ถึง สิ่ง ใหม่ ที่ มี ชีวิต อยู่ อย่าง ราบรื่น โดย เทท สมัย ใหม่ และกบ ทั่วไป คางคก สัตว์ เลี้ยง สัตว์ และ นิวต์ ที่ มี ชื่อเสียง สูง ใน ทาง กลับ กัน สัตว์ เลื้อยคลาน พื้นเมือง เช่น หนอน ไส้ ตะกอน กิ้งก่า ธรรมดา งู หญ้า และ ตัว ต่อ จะ ถูก เห็น ได้ เฉพาะ ใน ลอนดอน ภาย นอก

สุนัขจิ้งจอกบนถนนไอเรส, เซาท์วาร์ก, ลอนดอนใต้

ใน หมู่ ผู้ อาศัย ใน ลอนดอน มี หมาจิ้งจอกแดง 10 , 000 ตัว ตอน นี้ มี ฟ็อกซ์ 16 ตัว สําหรับ ทุก ๆ ตาราง ไมล์ (2 .6 ตาราง กิโลเมตร) ของ ลอนดอน สุนัข จิ้งจอก ที่ อยู่ ใน เมือง นี้ แก่ กว่า ญาติ ๆ ของ ประเทศ อย่าง เห็น ได้ ชัด คือ แบ่ง พื้นทาง ให้ กับ คน เดิน เท้า และ เลี้ยง ลูก อ่อน ใน สนาม หลัง บ้าน ของ คน สุนัขจิ้งจอกยังแอบเข้าไปในบ้านรัฐสภา ซึ่งพบว่าคนนอนหลับอยู่ในตู้เอกสารด้วย อีกรายได้บุกรุกเข้าไปในวังบัคกิ้งแฮม มีรายงานว่าฆ่าราชินีเอลิซาเบธ 2 ของฟาลมิงโกสสีชมพู แต่โดยทั่วไปแล้ว สุนัขจิ้งจอกและคนเมืองก็เข้ากันได้ การสํารวจในปี 2544 โดยสมาคมสัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ํานมที่มีฐานอยู่ในกรุงลอนดอนพบว่า มีผู้ทําแบบสํารวจ 80 เปอร์เซ็นต์จากจํานวน 3,779 คนที่อาสาเก็บบันทึกการตรวจสัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ํานมในพ.ศ. 2544 ที่ชอบให้มีการเยี่ยมเยียนด้วยน้ํานมเหล่านี้ ตัวอย่างนี้ไม่สามารถนํามาแสดงแทนลอนดอนได้ทั้งหมด

สัตว์ เลี้ยง ลูก ด้วย นม ชนิด อื่น ๆ ที่ พบ ใน ลอนดอน คือ เฮดจ์ฮอก หนู สีน้ําตาล หนู กระต่าย หนู กระต่าย หนู กระต่าย กระตูก และ กระรอก สีเทา ในพื้นที่ป่าในลอนดอนภายนอก เช่น ป่าเอปปิง สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ํานมหลายชนิดซึ่งรวมทั้งกระต่ายป่ายุโรป สนาม หนูไม้ หนูสีเหลือง หนูคอเหลือง กระรอก และพองเซล นอกเหนือไปจากสุนัขจิ้งจอกแดง จิ้งจอกสีเทาและเฮดจ์ฮอก พบนากที่ตายแล้วที่ถนนสายนี้ ซึ่งตั้งอยู่ทางด่วน ห่างจากสะพานทาวเวอร์ประมาณหนึ่งไมล์ ซึ่งน่าจะชี้ให้เห็นว่าพวกเขาได้เริ่มเคลื่อนย้ายกลับมา หลังจากขาดงานจากเมืองไปร้อยปี ค้างคาวสิบสายพันธุ์ในสิบแปดสายพันธุ์ของอังกฤษถูกบันทึกในป่า Epping โซปราโน นาธูเซียส และ ท่อส่ง น้ํายา ทั่วไป ยางสามัญ เซโรทีน บาบาร์บาสเตลล์ เดอเบนตัน หูยาวสีน้ําตาล ของนัทเทอเรอร์และไลสเลอร์

ท่ามกลางทิวทัศน์ประหลาดที่เห็นในลอนดอนมีปลาวาฬในเทมส์ ในขณะที่บีบีซีทูโปรแกรม "โลกธรรมชาติ: ประวัติศาสตร์ อัน ไม่ เป็น ธรรมชาติ ของ ลอนดอน " แสดง นกพิราบ หนัก ๆ ที่ ใช้ ลอนดอน อันเดอร์ กราวด์ เพื่อ ไป รอบ เมือง แมวน้ํา ที่ เอา ปลา จาก ตลาด ปลา ที่ พัก ปลา บิลลิงเกต และ สุนัข จิ้งจอก ที่จะ " นั่ง " ถ้า ใส่ ไส้กรอก

กวางแดงและกวางอ่อนๆ ก็เดินทางมาอย่างอิสระ ในริชมอนด์และบุชชี่ พาร์ค ตัวถังจะวางในแต่ละเดือนพฤศจิกายนและเดือนกุมภาพันธ์เพื่อให้แน่ใจว่าตัวเลขจะสามารถคงอยู่ได้ ป่าอีปปอเรสต์เป็นที่รู้จัก สําหรับกวางที่มีขนดก ซึ่งมักจะพบเห็นได้เป็นฝูงวัวทางตอนเหนือของป่า ยังมีประชาชนที่หายากของกวางสีดํา อยู่ที่วิหารศักดิ์สิทธิ์ใกล้เมืองธีดอน บอยส์ด้วย กวางมันแทกซึ่งหลบหนีออกจากสวนกวางในโค้งของศตวรรษที่ 20 ก็ถูกพบในป่าเช่นกัน ในขณะที่ชาวลอนดอนเคยชินกับการอยู่อาศัยสัตว์ป่า เช่น นกและสุนัขจิ้งจอกที่แบ่งเมืองให้กัน กวางในเมืองเพิ่งเริ่มกลายเป็นสิ่งมีชีวิตธรรมดาและฝูงกวางตัวเมียที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในเขตที่อยู่อาศัยในเวลากลางคืน เพื่อใช้ประโยชน์จากพื้นที่สีเขียวของลอนดอน

แผนที่ความหนาแน่นประชากร

สํามะโนประชากรปี 2554 บันทึกไว้ว่า 2,998,264 คน หรือ 36.7% ของประชากรกรุงลอนดอนเป็นชาวต่างชาติที่เกิดในกรุงลอนดอนซึ่งเป็นประเทศที่อพยพมากที่สุดเป็นอันดับสองของประชากรในนครนิวยอร์ก ในแง่ของจํานวนที่แน่นอนก็คือ ในจํานวนประชากรทั้งหมดที่อพยพเข้ามาอยู่ในเมืองนิวยอร์ก ประมาณ 69% ของเด็กที่เกิดในลอนดอนในปี 2015 มีผู้ปกครองอย่างน้อยคนหนึ่งเกิดในต่างประเทศ โต๊ะด้านขวามือแสดงถึงประเทศที่พบบ่อยที่สุด ของผู้อาศัยในลอนดอน โปรด สังเกต ว่า ประชากร ชาวเยอรมัน ที่ เกิด ใน ตําแหน่ง ที่ 18 เป็น ประชากร ชาว อังกฤษ ตั้งแต่ เกิด จน ถึง ผู้ ปกครอง ที่ มี อาวุธ กองทัพ อังกฤษ อยู่ ใน เยอรมนี

ด้วยอุตสาหกรรมที่เพิ่มขึ้น ประชากรของกรุงลอนดอนก็เติบโตอย่างรวดเร็วในช่วงศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ซึ่งเป็นเวลาช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ซึ่งเป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดในโลก ประชากรของประเทศถึงจุดสูงสุดที่ 8,615,245 คนในปี 2472 ก่อนการระบาดของสงครามโลกครั้งที่สอง แต่ได้ปฏิเสธที่จะถึง 7,192,091 ที่ 2544 อย่างไร ก็ตาม ประชากร ก็ เติบโต ขึ้น มา กว่า หนึ่ง ล้าน คน ระหว่าง ปี 2001 ถึง 2011 ซีนส์ เพื่อ ที่จะ เข้า ถึง 8 , 173 , 941 ใน การ อีนูเมอเรชัน ครั้ง หลัง

อย่างไรก็ตาม เขตเมืองที่ต่อเนื่องกันของกรุงลอนดอนได้ขยายไปจากพรมแดนของมหานครลอนดอนไปถึง 9,787,426 คนในปี 2554 ในขณะที่มหานครที่กว้างขึ้นของกรุงลอนดอนมีประชากรอยู่ประมาณ 12 ถึง 14 ล้านคน ขึ้นอยู่กับคําจํากัดความที่ใช้ ตามข้อมูลจากยูโรสเตต ลอนดอนเป็นเมืองที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดของสหภาพยุโรป และเป็นเมืองที่มีประชากรมากเป็นอันดับสองของยุโรป ในช่วงปี 1991-2001 มีผู้อพยพ 726,000 คน มาถึงลอนดอน

พื้นที่ดังกล่าวครอบคลุมพื้นที่ 1,579 ตารางกิโลเมตร (610 ตร.ไมล์) ความหนาแน่นของประชากรคือ 5,177 คนต่อตารางกิโลเมตร (13,410/ตร.ไมล์) ซึ่งมากกว่าสิบเท่าของพื้นที่อื่นใดของอังกฤษ ในแง่ ของ ประชากร ลอนดอน เป็น เมือง ที่ ใหญ่ ที่สุด เป็น เมือง ที่ 19 และ เป็น เขต มหานคร ที่ ใหญ่ ที่สุด เป็น อันดับ ที่ 18

โครงสร้างอายุและอายุมัธยฐาน

เด็ก (อายุน้อยกว่า 14 ปี) ประกอบด้วยประชากรร้อยละ 21 ในลอนดอน และร้อยละ 28 ในกรุงลอนดอน กลุ่ม อายุ ระหว่าง 15 ถึง 24 ปี เป็น 12 เปอร์เซ็นต์ ทั้ง ภาย นอก และ ภายใน ของ ลอนดอน คน อายุ ระหว่าง 25 ถึง 44 ปี นั้น อยู่ ที่ 31 เปอร์เซ็นต์ ใน ลอนดอน และ 40 เปอร์เซ็นต์ ใน ลอนดอน ภายใน ผู้สูงอายุระหว่าง 45 ถึง 64 ปี จาก 26 เปอร์เซ็นต์ ถึง 21 เปอร์เซ็นต์ ใน ภาย นอก และ ใน ลอนดอน ตามลําดับ ใน ขณะ ที่ อยู่ ภาย นอก ลอนดอน คน อายุ 65 และ สูง กว่า นั้น คือ 13 เปอร์เซ็นต์ แม้ ว่า ใน ลอนดอน จะ อยู่ ใน ร้อย ละ 9

อายุ เฉลี่ย ของ ลอนดอน ใน ปี 2017 คือ 36 . 5 ปี

กลุ่มชาติพันธุ์

แผนที่ลอนดอนที่แสดงเปอร์เซ็นต์การกระจายของการแข่งขันที่คัดเลือกแล้วตามข้อมูลของสํามะโนปี 2554

ไวต์บริติช

เอเชียนบริติช

แบล็กบริติช

ตามข้อมูลจากสํานักงานสถิติแห่งชาติ จากการคาดการณ์ของคณะกรรมาธิการประจําปี 2554 ได้ประเมินไว้ว่า 59.8 เปอร์เซ็นต์ของประชากรชาวกรุงลอนดอนจํานวน 8,173,941 คนเป็นชาวไวท์ 44.9 เปอร์เซ็นต์ต่อชาวสหราชอาณาจักรสีขาว 2.2 เปอร์เซ็นต์ของชาวไอริชสีขาว 0.1 เปอร์เซ็นต์ต่อคนเดินทางข้ามแม่น้ําไซ/ไอริช และ 12.1 เปอร์เซ็นต์ต่อเปอร์เซ็นต์ ซึ่งจําแนกเป็นสีขาว

20 . 9 % ของ ชาว ลอน โดเนอร์ เป็น เชื้อสาย เอเชีย และ เอเชีย ผสม 19.7 เปอร์เซ็นต์เป็นเชื้อสายเอเชียเต็ม ด้วยมรดกที่ผสมกันระหว่างเอเชีย ประชากร 1.2 คน ชาวอินเดียคิดเป็นร้อยละ 6.6 ของจํานวนประชากรทั้งหมด ตามด้วยชาวปากีสถานและชาวบังกลาเทศซึ่งละ 2.7 เปอร์เซ็นต์ ชาว จีน คิด เป็น 1 . 5 % ของ ประชากร ชาว อาหรับ ที่ ประกอบ ด้วย 1 . 3 เปอร์เซนต์ 4.9 เปอร์เซ็นต์ต่อเปอร์เซนต์ถูกจัดเป็น "อีกคนเอเชีย"

15 . 6 เปอร์เซนต์ ของ ประชากร ลอนดอน เป็น เชื้อสาย ดํา และ สี ดํา ผสม 13 . 3 เปอร์เซ็นต์ ต่อ เซนต์ เป็น เชื้อสาย ดํา เต็ม ตัว กับ สาย พันธุ์ ผสม - ดํา ที่ ประกอบ ด้วย 2 . 3 เปอร์เซ็นต์ บัญชีแอฟริกาสีดําสําหรับประชากรชาวลอนดอน 7.0 เปอร์เซ็นต์ โดยมี 4.2 เปอร์เซ็นต์ต่อเปอร์เซ็นต์คือ แบล็คคาริบเบียน และ 2.1 เปอร์เซ็นต์ต่อเปอร์เซ็นต์คือ "Other Black" 5 . 0 เปอร์เซ็นต์ ต่อ เซนต์ เป็น การ แข่งขัน ที่ ผสม กัน

ในปี 2550 เด็กผิวดําและชาวเอเชียมีจํานวนมากกว่าเด็กผิวขาวที่มีสมาชิกในโรงเรียนของรัฐประมาณหกถึงสี่คนทั่วกรุงลอนดอน การรวมตัวกันของสํามะโนประชากรในปี 2554 ของประชากรชาวกรุงลอนดอนที่มีประชากร 1,624,768 คน อายุ 0 ถึง 15, 46.4 เปอร์เซ็นต์ต่อเปอร์เซ็นต์เป็นสีขาว 19.8 เปอร์เซ็นต์ต่อเปอร์เซ็นต์เป็นชาวเอเชีย 19 เปอร์เซ็นต์เป็นชาวดํา 10.8 เปอร์เซ็นต์ต่อเปอร์เซ็นต์เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ผสมและ 4 เปอร์เซ็นต์ต่อกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2548 การสํารวจความหลากหลายทางชาติพันธุ์และศาสนาของกรุงลอนดอนอ้างว่ามีภาษาที่พูดกันในลอนดอนมากกว่า 300 ภาษา และมีชุมชนท้องถิ่นที่ไม่อยู่ในประเทศมากกว่า 50 แห่งที่มีประชากรกว่า 10,000 คน ตัวเลขจากสํานักงานสถิติแห่งชาติแสดงให้เห็นว่าในปี 2553 ประชากรในต่างประเทศที่เกิดในกรุงลอนดอนคือ 2,650,000 (33 เปอร์เซ็นต์) สูงถึง 1,630,000 คนในปี 2540

สํามะโนประชากร ปี 2554 ได้ แสดง ให้ เห็น ว่า 36 . 7 เปอร์เซ็นต์ ของ ประชากร กรุง ลอนดอน ที่ เกิด นอก สหราชอาณาจักร ประชากร ชาวเยอรมัน ส่วน หนึ่ง มี แนวโน้ม ที่จะ เป็น ชาว อังกฤษ ที่ เกิด ใน ตอน ที่ พ่อแม่ ของ กองทัพ อังกฤษ ใน เยอรมนี การคาดการณ์ที่ผลิตโดยสํานักงานเพื่อสถิติแห่งชาติระบุว่ากลุ่มชาวต่างชาติที่ใหญ่ที่สุดห้ากลุ่มที่อาศัยอยู่ในกรุงลอนดอนในช่วงเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2552 ถึงเดือนมิถุนายน 2553 เป็นกลุ่มที่เกิดในอินเดีย โปแลนด์ สาธารณรัฐไอร์แลนด์ บังกลาเทศ และไนจีเรีย

ศาสนา

ตามคําแถลงของสํามะโนประชากรปี พ.ศ. 2554 กลุ่มศาสนาที่ใหญ่ที่สุดคือชาวคริสต์ (48.4 เปอร์เซ็นต์) ตามด้วยกลุ่มที่ไม่นับถือศาสนา (20.7 ต่อเซนต์) มุสลิม (12.4 เปอร์เซ็นต์) ไม่มีการตอบรับ (8.5 ต่อเซนต์) ฮินดู (5.0 เปอร์เซ็นต์) ยิว (1.8 เปอร์เซ็นต์) พุทธศาสนา 1.0 เปอร์เซ็นต์) และอื่นๆ (0.6 เปอร์เซ็นต์)

แต่ ก่อน ลอนดอน เคย เป็น คริสเตียน และ มี โบสถ์ จํานวน มาก โดยเฉพาะ ใน นคร ลอนดอน มหาวิหารเซนต์พอลซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในเมืองและใต้ของโบสถ์เซาท์วาร์ก เป็นศูนย์บริหารของแองกลิกัน ในขณะที่อาร์ชบิชอปแห่งแคนเทอร์เบอรี ผู้อํานวยการโบสถ์แห่งอังกฤษและแองกลิแคนคอมมิวนิออนทั่วโลก ได้พํานักหลักอยู่ที่พระราชวังลัมเบธในกรุงลอนดอน บอโรห์แห่งลัมเบธ

มหาวิหารเซนต์พอล ที่นั่งของบิชอปแห่งลอนดอน

วิหาร BAPS ศรี สวามีนารายัน มันดิร์ ลอนดอน เป็นวิหารฮินดู ที่ ใหญ่ เป็น อันดับ สอง ใน อังกฤษ และ ยุโรป

พิธีที่สําคัญระดับประเทศและราชวงศ์ มีร่วมกันระหว่างเซนต์พอลกับเวสต์มินสเตอร์แอบบีย์ อาราม แอบบีย์ ไม่ ใช่ การ สับสน กับ มหาวิหาร เวสต์มินสเตอร์ ที่ ใกล้เคียง ซึ่ง เป็น มหาวิหาร โรมัน คาทอลิก ที่ ใหญ่ ที่สุด ใน อังกฤษ และ เวลส์ แม้ ว่า โบสถ์ ของ แองกลิ คัน จะ มี ความ สําคัญ มาก การ สังเกต การณ์ ก็ อยู่ ใน การ แยก ประเภท ของ ชาวแองกลิ คัน การ เข้า เข้า โบสถ์ ยังคง ลด ลง อย่างต่อเนื่อง ต่อเนื่อง ตาม สถิติ ของ โบสถ์ แห่ง อังกฤษ

ลอนดอน ยัง เป็น บ้าน ของ ชุมชน มุสลิม ฮินดู ซิกห์ และ ชุมชน ยิว

มัสยิดที่เด่นที่สุดคือ มัสยิดลอนดอนตะวันออกในแฮมเล็ตส์ทาวเวอร์ ซึ่งได้รับอนุญาตให้ร้องเรียกร้องอิสลามให้สวดภาวนาผ่านลําโพง มัสยิดตอนกลางของลอนดอนที่บริเวณขอบของอุทยานแห่งผู้สําเร็จราชการและในบาทิลฟุตูห์ของชุมชนมุสลิมอะห์มาดิยา หลัง จาก การ เพิ่ม น้ํามัน ขึ้น มา มุสลิม อาหรับ ที่ ร่ํารวย ขึ้น ใน ตะวันออกกลาง ได้ มี ฐาน อยู่ รอบ ๆ เมย์แฟร์ เคนซิงตัน และ ไนท์สบริดจ์ ใน กรุง ลอนดอน ตะวัน ตก มีชุมชนมุสลิมชาวเบงกอลขนาดใหญ่ อยู่ในบริเวณแนวหอคอยแฮมและนิวแฮม

ชุมชน ฮินดู ขนาด ใหญ่ อยู่ ใน เขต แฮโรว์ ตะวัน ตก เหนือ และ เบรนท์ ซึ่ง เป็น เจ้าภาพ ที่ เป็น จนถึง ปี 2006 วัด ฮินดู ที่ ใหญ่ ที่สุด ใน ยุโรป ใน โบสถ์ กรุงลอนดอนยังเป็นบ้านของโบสถ์พราหมณ์ถึง 44 แห่ง รวมทั้งโบสถ์ BAPS ศรี สวามีนารายัน แมนดิร์ ลอนดอน มี ชุมชน ชาว ซิกข์ ใน อีสต์ และ ตะวัน ตก ของ ลอนดอน โดยเฉพาะ ใน เซาทอล บ้าน ของ ชาว สิกห์ ที่ ใหญ่ ที่สุด กลุ่ม หนึ่ง และ วิหาร ซิกข์ ที่ ใหญ่ ที่สุด นอก อินเดีย

ชาวยิวชาวอังกฤษส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในลอนดอน และชุมชนชาวยิวที่สําคัญในสแตมฟอร์ดฮิลล์, สแตนมอร์, โกลเดอร์ส กรีน, ฟินชลีย์, แฮมป์สเตด, เฮนดอนและเอ็ดจ์แวร์ในลอนดอนเหนือ เบวิส มาร์ค ซินนาโก ใน เมือง ลอนดอน เป็น กลุ่ม ชาวยิว เซพฮาร์ดิค ยุค ประวัติศาสตร์ ของ ลอนดอน มันเป็นธรรมศาลาเดียวในยุโรป ที่มีบริการประจําอยู่ตลอด 300 ปี สแตนมอร์และแคนอนส์ ปาร์ค ซินนาโก มีสมาชิกที่ใหญ่ที่สุดในธรรมศาลาออร์โธดอกซ์ทั้งหมดในยุโรป โดยได้เข้าควบคุมธรรมศาลาอิลฟอร์ด (ในลอนดอน) ในปี 2531 ชุมชนแห่งนี้ได้จัดตั้ง ฟอรัมชาวยิวแห่งลอนดอนขึ้นในปี พ.ศ. 2549 เพื่อตอบสนองต่อนัยสําคัญที่เพิ่มขึ้นของรัฐบาลกรุงลอนดอน

เน้น

สําเนียงของชาวโลนโดเนอร์ในศตวรรษที่ 21 แตกต่างกันอย่างกว้างขวาง สิ่งที่กําลังกลายเป็นสิ่งที่พบเห็นได้ทั่วไปในช่วงอายุต่ํากว่า 30 ปี อย่างไรก็ตาม การผสมผสานของค๊อกนีย์กับสําเนียงท้องถิ่นทั้งหมดโดยเฉพาะในเขตแคริบเบียน ซึ่งช่วยสร้างสําเนียงมัลติคัลเทอรัล ลอนดอน อิงลิช (MLE) บุคคลอื่น ๆ ที่ได้ยินกันอย่างแพร่หลายและสําเนียงพูดคือ รีพี (การออกเสียงรับ) ในรูปแบบต่างๆ ซึ่งมักจะได้ยินในสื่อและในอาชีพดั้งเดิมอื่นๆ และอื่นๆ อีกมากมาย แม้ว่าสําเนียงนี้จะไม่จํากัดอยู่ที่ลอนดอนและเซาท์อีสต์อิงแลนด์ และยังสามารถได้ยินได้ตลอดทั่วทั้งสหราชอาณาจักรในการจัดกลุ่มทางสังคม นับตั้งแต่ยุคศตวรรษ สําเนียงค็อคนีย์ก็ไม่ค่อยปกติในอีสต์เอ็นด์ และมี 'อพยพไปทางทิศตะวันออก' ไปสู่ความหนาวเย็นและเคาน์ตีเอสเซ็กซ์

นครลอนดอน หนึ่งในศูนย์การเงินที่ใหญ่ที่สุดในโลก

ผลิตภัณฑ์ มวล รวม ประจํา ภูมิภาค ของ ลอนดอน ใน ปี 2551 เกือบ 500 ล้าน ปอนด์ ประมาณ หนึ่ง ใน สี่ ของ จีดีพี ของ สหราชอาณาจักร ลอนดอนมีห้าเขตธุรกิจหลัก: เมือง, เวสต์มินสเตอร์, คานารี วาร์ฟ, แคมเดนและอิสลิงตัน, แลมเบธและเซาท์วาร์ค วิธี หนึ่ง ที่จะ ทํา ให้ ความ สําคัญ เชิง สัมพัทธ์ ของ พวก เขา คือ การ ดู พื้นที่ สํานักงาน ที่ มี จํานวน เท่า กัน : ใน ปี 2001 กรุง ลอนดอน ที่ มี พื้นที่ สํานักงาน 27 ล้าน ^เมตร และ เมือง ก็ มี พื้นที่ ว่าง มาก ที่สุด ด้วย พื้นที่ สํานักงาน ^{ถึง 8 ล้าน เมตร}2 ลอนดอนมีราคาอสังหาริมทรัพย์สูงที่สุดในโลก ลอนดอนเป็นตลาดสํานักงานที่มีค่าใช้จ่ายสูงที่สุดในโลกตลอดสามปีที่ผ่านมา ตามรายงานของนิตยสารทรัพย์สินโลก (2015) ณ ปี 2558 ทรัพย์สินที่อยู่อาศัยในลอนดอนมีมูลค่ารวม 2.2 ล้านล้านดอลลาร์ มีค่าเท่ากับมูลค่าผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศของบราซิล เมืองนี้มีราคาทรัพย์สินสูงสุดของเมืองใดในยุโรป ตามข้อมูลของสํานักงานสถิติแห่งชาติและสํานักงานสถิติแห่งยุโรป โดยเฉลี่ยแล้วราคาต่อตารางเมตรในลอนดอนตอนกลางคือ 24,252 ยูโร (เมษายน 2557) นี่สูงกว่าราคาทรัพย์สินในเมืองหลวงของยุโรป G8 เบอร์ลิน 3,306 โรม 6,188 ยูโร ปารีส 11,229 ยูโร

นครหลวงลอนดอน

ตลาดหลักทรัพย์ลอนดอนที่จัตุรัสพาเทอร์นอสเตอร์และบาร์เทมเปิล

อุตสาหกรรมการเงินของกรุงลอนดอนตั้งอยู่ในเมืองลอนดอน และเมืองคานารี วาร์ฟ สองเขตธุรกิจหลักในลอนดอน ลอนดอนเป็นหนึ่งในศูนย์การเงินเบื้องต้นของโลก ในฐานะเป็นที่ตั้งที่สําคัญที่สุดของการเงินระหว่างประเทศ ลอนดอนเข้ารับตําแหน่งเป็นศูนย์การเงินหลัก ไม่นานหลังจากปี 1795 เมื่อสาธารณรัฐดัตช์ล่มสลายลงก่อนกองทัพนโปเลียน สําหรับนายธนาคารจํานวนมากที่ก่อตั้งในอัมสเตอร์ดัม (เช่นโฮป แบริ่ง) นี้เป็นเพียงเวลาที่จะย้ายไปลอนดอน ชนชั้นนําด้านการเงินของกรุงลอนดอนได้รับการพัฒนาอย่างเข้มแข็งโดยชุมชนชาวยิวที่เข้มแข็งจากทั่วยุโรป ซึ่งสามารถช่วยประณีตเครื่องมือด้านการเงินที่ซับซ้อนที่สุดในยุคนั้นได้ การ รวม ตัว ของ ความสามารถ ที่ เป็น เอกลักษณ์ นี้ ได้ เร่ง การ เปลี่ยน ผ่าน จาก การปฏิวัติ เชิง พาณิชย์ ไป สู่ การปฏิวัติ อุตสาหกรรม ภายใน สิ้น ศตวรรษ ที่ 19 อังกฤษ เป็น กลุ่ม ที่ ร่ํารวย ที่สุด ของ ทุก ประเทศ และ ลอนดอน เป็น ศูนย์ การ เงิน ชั้นนํา กระนั้นก็ตาม ในปี 2559 ลอนดอนได้จัดอันดับโลกบนดัชนีศูนย์การเงินโลก (GFCI) และอันดับที่สองในเอที ดัชนีเมืองโกลบอล ปี 2018 ของเคียร์นี่

ทิวทัศน์จากท่าเรือเวสต์มินสเตอร์มิลเลนเนียมในแม่น้ําเทมส์ ธันวาคม 2551

อุตสาหกรรมที่ใหญ่ที่สุดของลอนดอนคือการเงิน และการส่งออกทางการเงินของบริษัทดังกล่าวทําให้เป็นผู้สนับสนุนรายใหญ่ต่อยอดดุลการชําระเงินของสหราชอาณาจักร มี คน ประมาณ 325 , 000 คน ถูก จ้าง ให้ ทํา งาน ใน บริการ ทาง การ เงิน ใน ลอนดอน จนถึง กลาง ปี 2007 ลอนดอนมีธนาคารกว่า 480 แห่งในต่างประเทศ มากกว่าเมืองอื่น ๆ ในโลก นอกจากนี้ศูนย์การค้าเงินตราระหว่างประเทศยังเป็นศูนย์กลางการค้าเงินสกุลที่ใหญ่ที่สุดของโลก โดยคิดเป็นมูลค่าประมาณ 37 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ ต่อปริมาณเฉลี่ยต่อวันตามข้อมูลจาก BIS กว่า 85 เปอร์เซ็นต์ (3.2 ล้าน) ของจํานวนประชากรที่กรุงลอนดอนทํางานเพิ่มขึ้นในด้านอุตสาหกรรมบริการ เนื่องจากบทบาทระดับโลกที่โดดเด่นนี้ เศรษฐกิจของลอนดอนจึงได้รับผลกระทบจากวิกฤตทางการเงินปี 2550-2551 อย่างไรก็ตาม ในปี 2010 เมืองนี้ได้ฟื้นตัวขึ้นแล้ว นําอํานาจในการกํากับดูแลใหม่มาใช้ เพื่อฟื้นฟูสภาพที่ดินที่สูญหาย และสร้างอํานาจทางเศรษฐกิจของลอนดอนขึ้นมาใหม่ พร้อม ๆ กับ สํานักงานใหญ่ บริการ มืออาชีพ เมือง ลอนดอน เป็น บ้าน ของ ธนาคาร แห่ง อังกฤษ ตลาดหลักทรัพย์ ลอนดอน และ ลอยด์ ของ ตลาด ประกัน ลอนดอน

บริษัทใหญ่ที่สุดกว่า 100 บริษัทในสหราชอาณาจักร (FTSE 100 บริษัท) และบริษัทใหญ่ที่สุดกว่า 100 บริษัทในยุโรปมีสํานักงานใหญ่อยู่ที่ลอนดอนตอนกลาง กว่า 70 % ของ FTSE 100 ใน เขต มหานคร ลอนดอน และ 75 % ของ บริษัทฟอร์จูน 500 บริษัท มี สํานักงาน อยู่ ใน ลอนดอน

สื่อและเทคโนโลยี

บริษัท สื่อ ต่าง ๆ รวม ตัว กัน อยู่ ใน ลอนดอน และ อุตสาหกรรม การ กระจาย สื่อ เป็น ภาค ที่ มี การ แข่งขัน สูงสุด เป็น อันดับ สอง ของ ลอนดอน สํานักข่าว บีบีซี เป็น นาย จ้าง ที่ สําคัญ ใน ขณะ ที่ โฆษก อื่น ๆ ก็ มี สํานักงาน ใหญ่ อยู่ รอบ เมือง หนังสือพิมพ์ ประจํา ชาติ หลาย ฉบับ ถูก ตีพิมพ์ ใน ลอนดอน ลอนดอนเป็นศูนย์ค้าปลีกหลักและในปี 2553 มียอดขายไม่ใช่อาหารสูงสุดในเมืองใด ๆ ทั่วโลก โดยมียอดขายรวมทั้งสิ้นประมาณ 64.2 พันล้านปอนด์ ท่าเรือลอนดอนเป็นท่าเรือใหญ่เป็นอันดับสองของสหราชอาณาจักร โดยมีสินค้าถึง 45 ล้านตันต่อปี

มีบริษัทเทคโนโลยีจํานวนมากขึ้นเรื่อย ๆ ตั้งอยู่ในลอนดอนซึ่งเป็นที่ทราบกันดีว่าเป็น อีสต์ ลอนดอน เทค ซิตี้ หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า ซิลิคอน ราวด์ออฟ ในเดือนเมษายน 2557 เมืองนี้เป็นเมืองแรกที่ได้รับ GeoTLD ในเดือนกุมภาพันธ์ 2557 กรุงลอนดอนได้ถูกจัดให้เป็นเมืองแห่งยุโรปของอนาคตในนิตยสาร FDi/15 จัดอยู่ในอันดับปี 2557

เครือข่ายการกระจายก๊าซและไฟฟ้าที่บริหารและดําเนินการบนหอคอย สายเคเบิลและระบบแรงดันที่ส่งพลังงานให้แก่ผู้บริโภคทั่วเมืองได้รับการจัดการโดยเครือข่ายตารางแห่งชาติ SGN และยูเคพี

การท่องเที่ยว

พิพิธภัณฑ์บริติช

หอศิลป์แห่งชาติ

ลอนดอนเป็นหนึ่งในแหล่งท่องเที่ยวชั้นนําของโลกและในปี พ.ศ. 2558 เป็นเมืองที่มีนักท่องเที่ยวมาเยือนมากที่สุดในโลกกว่า 65 ล้านคน นอกจากนี้ยังเป็นเมืองชั้นนําของโลก โดยการจ่ายค่าใช้จ่ายข้ามพรมแดนของผู้มาเยือน ประมาณ 20.23 พันล้านเหรียญสหรัฐในปี 2558 การท่องเที่ยวเป็นหนึ่งในอุตสาหกรรมที่สําคัญของลอนดอน โดยการจ้างคนงานเต็มเวลาจํานวน 350,000 คนในปี 2546 และบัญชีของเมืองนี้คิดเป็น 54% ของค่าใช้จ่ายสําหรับผู้เข้าชมทั้งหมดในสหราชอาณาจักร ณ ปี 2559 กรุงลอนดอนเป็นจุดหมายที่สําคัญของโลก โดยมีผู้ใช้ของ ทริปแอดไวเซอร์ อยู่ในอันดับต้นๆ

ใน ปี 2558 สถานที่ ที่ สนใจ มาก ที่สุด ใน อังกฤษ ทั้งหมด อยู่ ใน ลอนดอน สถานที่ที่เข้าชมมากที่สุด 10 อันดับแรกคือ: (ที่มีผู้เยี่ยมชมต่อสถานที่)

1. พิพิธภัณฑ์บริติช 6,820,686
2. หอศิลป์แห่งชาติ: 5,908,254
3. พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ (เคนซิงตันใต้): 5,284,023
4. เซาธ์แบงค์ เซ็นเตอร์: 5,102,883
5. เททสมัยใหม่: 4,712,581
6. พิพิธภัณฑ์วิคตอเรียและอัลเบิร์ต (South Kensington): 3,432,325
7. พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ 3,356,212
8. บ้านซัมเมอร์เซต: 3,235,104
9. หอคอยแห่งลอนดอน: 2,785,249
10. หอภาพเหมือนแห่งชาติ: 2,145,486

จํานวน ห้อง พัก โรงแรม ใน ลอนดอน ใน ปี 2015 ยืน อยู่ ที่ 138 , 769 ห้อง และ คาด ว่า จะ โต ขึ้น ใน ช่วง หลาย ปี ที่ ผ่าน มา

การเดินทางในกรุงลอนดอนแบ่งตามโหมดตั้งแต่ ค.ศ. 1997 ถึง 2018

รถแทกซิสแบล็กลอนดอน

การขนส่งเป็นหนึ่งในสี่ด้านของนโยบายที่บริหารโดยนายกเทศมนตรีกรุงลอนดอน อย่างไรก็ตาม การควบคุมทางการเงินของนายกเทศมนตรี ไม่ได้ขยายไปถึงเครือข่ายรถไฟทางไกลกว่าที่ลอนดอน ใน ปี 2007 เขา เข้า มา รับผิดชอบ ต่อ สาย ไฟ ท้องถิ่น บาง สาย ซึ่ง ตอน นี้ เป็น เครือข่าย ภาค เหนือ ของ ลอนดอน เพิ่ม ความรับผิดชอบ ที่ มี อยู่ สําหรับ รถไฟ ใต้ ดิน รถ ราง และ รถเมล์ ของ ลอนดอน เครือข่ายขนส่งสาธารณะจะถูกจัดการโดย Transport for London (TfL)

เส้น ที่ สร้าง ลอนดอน อันเดอร์ กราวด์ รวม ทั้ง รถราง และ รถเมล์ ได้ กลาย มา เป็น ส่วน หนึ่ง ของ ระบบ ขนส่ง แบบ บูรณาการ ใน ปี 1933 เมื่อ คณะ กรรมการ ขนส่ง ผู้โดยสาร ของ ลอนดอน หรือ การ ขนส่ง ลอนดอน ถูก สร้าง ขึ้น การขนส่ง สําหรับ ลอนดอน ตอน นี้ เป็น บริษัท ที่ มี ฐาน สูง ที่ รับผิดชอบ ใน ด้าน ส่วน ใหญ่ ของ ระบบ ขนส่ง ใน กรุง ลอนดอน และ ถูก ควบคุม โดย คณะกรรมการ และ ผู้ ตรวจการ ที่ ได้รับ การ แต่งตั้ง โดย นายกเทศมนตรี กรุง ลอนดอน

การบิน

ท่าอากาศยานลอนดอนฮีทโธรว์ เป็นท่าอากาศยานที่มีความหนาแน่นสูงสุดในยุโรปและเป็นท่าอากาศยานที่สองของโลกสําหรับการจราจรผู้โดยสารระหว่างประเทศ (เทอร์มินัล 5C ถูกนํามาแสดง)

ลอนดอนเป็นศูนย์กลางการขนส่งทางอากาศที่สําคัญระหว่างประเทศ ที่มีน่านฟ้าของเมืองที่วุ่นวายที่สุดในโลก ท่าอากาศยาน 8 แห่ง ใช้คําว่า ลอนดอน ในชื่อของพวกเขา แต่การจราจรส่วนใหญ่ผ่าน 6 อันนี้ นอกจากนี้ ท่าอากาศยานอื่น ๆ ยังให้บริการลอนดอนด้วยเช่นกัน ซึ่งส่วนใหญ่แล้วจะเป็นเที่ยวบินของการบินทั่วไป

• ท่าอากาศยานลอนดอนฮีทโธรว์ ในฮิลลิงดอน ทางตะวันตกของลอนดอน เป็นท่าอากาศยานที่พลุกพล่านที่สุดในโลกเป็นเวลาหลายปีสําหรับการจราจรระหว่างประเทศ และเป็นศูนย์กลางสําคัญของสายการบินสัญชาติอังกฤษแอร์เวย์ของประเทศ เมื่อเดือนมีนาคม 2008 เทอร์มินัลที่ห้าของมันถูกเปิด ใน ปี 2014 ดูไบ ได้รับ จาก ฮีทโธรว์ ตําแหน่ง นํา ในแง่ ของ การจราจร ผู้โดยสาร ระหว่าง ประเทศ
• ท่าอากาศยานลอนดอนแกตวิค ทางตอนใต้ของลอนดอนในเวสต์ซัสเซ็กซ์ เป็นเที่ยวบินสําหรับบินไปสู่จุดหมายปลายทางที่มากกว่าสนามบินอื่นใดของสหราชอาณาจักรและเป็นฐานหลักของ sayJet ซึ่งเป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดของสหราชอาณาจักรโดยจํานวนผู้โดยสาร
• ท่าอากาศยานลอนดอนสแตนสเต็ด ทางตะวันออกเฉียงเหนือของลอนดอนในมณฑลเอสเซ็กซ์ ได้บินที่ทําหน้าที่เป็นจุดหมายปลายทางที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของท่าอากาศยานในสหราชอาณาจักรและเป็นฐานหลักของไรอันแอร์ ซึ่งเป็นสายการบินนานาชาติที่ใหญ่ที่สุดของโลกโดยจํานวนผู้โดยสารระหว่างประเทศ
• ท่าอากาศยานลอนดอนลูตันทางตอนเหนือของลอนดอนในเบดฟอร์ดเชอร์ มีการใช้โดยสายการบินหลายสายสําหรับเที่ยวบินแบบขลาด
• ท่าอากาศยานลอนดอนซิตี้ ท่าอากาศยานกลางที่สุดและสนามบินที่มีรันเวย์ที่สั้นที่สุดในเมืองนิวแฮม ลอนดอนตะวันออก มุ่งความสนใจไปที่นักเดินทางธุรกิจ พร้อมด้วยเที่ยวบินที่กําหนดไว้สําหรับการบินแบบเต็มรูปแบบและการจราจรเครื่องบินไอพ่นทางธุรกิจที่ค่อนข้างหนาแน่น
• ท่าอากาศยานลอนดอนเซาธ์เอนด์ แห่งลอนดอน ทางตะวันออกของมณฑลเอสเซ็กซ์ เป็นท่าอากาศยานในภูมิภาคที่เล็กกว่า ซึ่งเป็นศูนย์จัดหาเที่ยวบินสําหรับการบินระยะสั้น ในจํานวนที่จํากัด แต่จํานวนสายการบินที่เพิ่มขึ้น ในปี 2017 ผู้โดยสารระหว่างประเทศคิดเป็น 95% ของทั้งหมดที่เซาท์เอนด์ สัดส่วนสูงสุดของสนามบินลอนดอน

รถไฟ

ลิงคินพาร์กอันเดอร์กราวด์แอนด์ดีแอลอาร์

ลอนดอน อันเดอร์กราวด์ เป็นระบบขนส่งมวลชน ที่เก่าแก่ที่สุด และยาวที่สุดเป็นอันดับสาม

ลอนดอน อันเดอร์ กราวด์ เรียก กัน ทั่วไป ว่า ทูป เป็น ระบบ รถไฟใต้ดิน ที่ ยาว ที่สุด และ ยาว ที่สุด เป็น สาม ของ โลก ระบบ นี้ ทํา หน้าที่ ได้ 270 สถานี และ ถูก สร้าง ขึ้น จาก บริษัท เอกชน หลาย แห่ง รวม ทั้ง สาย ไฟฟ้า ใต้ ดิน สาย แรก ของ โลก ทาง รถไฟ สาย นคร และ ทาง รถไฟ ลอนดอน ใต้ มัน มี วัน ที่ ตั้งแต่ ปี 1863

การ เดินทาง กว่า สี่ ล้าน ครั้ง ถูก ทํา ขึ้น ทุก วัน บน เครือข่าย อันเดอร์ กราวด์ กว่า 1 พัน ล้าน ครั้ง ต่อ ปี โครงการลงทุนกําลังพยายามลดความหนาแน่นของการใช้ข้อมูลและปรับปรุงความน่าเชื่อถือ ซึ่งรวมถึงกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนปี 2555 6.5 พันล้านปอนด์ (7.7 พันล้านปอนด์) รถไฟรางเบาดอคแลนดส์ (DLR) ที่เปิดขึ้นในปี 2530 เป็นระบบรถไฟใต้ดินท้องถิ่นที่ใช้ยานพาหนะชนิดเล็กและเบากว่า ซึ่งทําหน้าที่ในท่าจอดรถ Docklands, Greenish และ Lewisham

ชานเมือง

มีสถานีรถไฟมากกว่า 360 สถานีในลอนดอน เทรเวลการ์ด อยู่บนเครือข่ายรถไฟชานเมืองชั้นนอก โดยเฉพาะ ที่ ลอนดอน ใต้ นั้น มี ทาง รถไฟ สูง เช่น เดียว กับ ที่ มี เส้น ใต้ ดิน น้อย ลง เส้นทางรถไฟส่วนใหญ่ถูกสกัดบริเวณศูนย์กลางของลอนดอน โดยวิ่งเข้าสู่สถานีรถไฟอาคารสิบแปดสถานี ยกเว้นขบวนรถไฟทาเมสลิงค์ ซึ่งเชื่อมต่อรถไฟเบดฟอร์ดทางตอนเหนือและไบรตันทางตอนใต้ผ่านสนามบินลูตันและแกตวิค ลอนดอนมีผู้โดยสารจํานวนผู้โดยสารที่เดินเครื่องมากที่สุดในประเทศอังกฤษ คือ วอเตอร์ลู โดยมีผู้โดยสารกว่า 184 ล้านคนที่ใช้สถานีเปลี่ยนแปลงระหว่างประเทศ (ซึ่งรวมถึงสถานีวอเตอร์ลูอีสต์สเตชัน) ในแต่ละปี คลาฟัม ชุน เป็น สถานี ที่ ยุ่ง ที่สุด ใน ยุโรป ตาม จํานวน รถไฟ ที่ ผ่าน ไป

ด้วยความต้องการทางรางมากขึ้นในลอนดอน คาดว่าทางรถไฟจะเปิดในปี 2564 มัน จะ เป็น สาย รถไฟ ใหม่ ที่ วิ่ง ไป ตะวัน ตก ผ่าน ลอนดอน และ ไป ยัง เขต บ้าน ที่ มี สาขา หนึ่ง สู่ ท่าอากาศยาน ฮีทโธรว์ มันเป็นโครงการก่อสร้างที่ใหญ่ที่สุดของยุโรป ด้วยต้นทุนที่คาดการณ์ไว้ 15 พันล้านปอนด์

ระหว่างเมืองและระหว่างประเทศ

St Pancras International เป็นท่าเรือหลักของธุรกิจยูโรสตาร์ความเร็วสูงและบริการความเร็วสูง 1 ตลอดจนสถานีรถไฟชานเมือง Thameslink และบริการรถไฟภาคตะวันออกกลางของเมือง

ลอนดอน เป็น ศูนย์กลาง ของ เครือข่าย รถไฟ แห่ง ชาติ ที่ มี รถไฟ 70 เปอร์เซ็นต์ ต่อ ทาง เดิน ตั้งแต่ ต้น หรือ จบ ใน ลอนดอน เช่นเดียวกับบริการรถไฟชานเมือง รถไฟระหว่างภูมิภาคและระหว่างเมืองจะออกเดินทางจากสถานีหลายแห่งรอบ ๆ ศูนย์กลางเมือง เชื่อมลอนดอนกับอังกฤษที่เหลือรวมทั้งเบอร์มิงแฮม ไบรสตอล บริสตอล เคมบริดจ์ คาร์ดิฟ เชสเตอร์ เดอร์บี ฮอลีเฮด (สําหรับดับลิน เอดินบะระ เอ็กซีเตอร์ กลาสโกว์ ลีดส์ ลิเวอร์พูล แมนเชสเตอร์ นิวคาสเซิล นอริช นอริช นอริช นอริช นอิช นิวคาสเซิวอิช นอร์ช นอร์ช นอิช นอิช นอิช นอร์ค

บริการรถไฟระหว่างประเทศบางแห่งไปยังยุโรปภาคพื้นยุโรปได้รับการปฏิบัติการในช่วงศตวรรษที่ 20 โดยเป็นรถไฟเรือ เช่น รถไฟแอดมิราล เดอ ริจเตอร์ ไปยังอัมสเตอร์ดัม และไนท์เฟอร์รี ไปยังปารีสและบรัสเซลส์ การเปิดช่องทางการเชื่อมต่อช่องทางการเชื่อมต่อในปี 2537 เชื่อมต่อกับเครือข่ายรถไฟฟ้าในกรุงลอนดอนโดยตรง ทําให้สามารถเริ่มบริการของดาวยูโรสตาร์ได้ นับตั้งแต่ปี 2550 รถไฟความเร็วสูงได้เชื่อมต่อกับสถานีรถไฟนานาชาติเซนต์ปันกราสกับลิล, คาเลส, ปารีส, ดิสนีย์แลนด์ปารีส, บรัสเซลส์, อัมสเตอร์ดัมและสถานที่ท่องเที่ยวอื่น ๆ ในยุโรปผ่านทางรถไฟความเร็วสูง 1 และอุโมงค์ช่องทาง รถไฟความเร็วสูงรอบแรกเริ่มในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2552 ที่เชื่อมโยงเคนท์กับลอนดอน มี แผนการ สําหรับ สาย ความ เร็ว สูง ที่ สอง ที่ เชื่อม ลอนดอน กับ มิดแลนด์ ใน ภาค ตะวัน ตก เหนือ ของ อังกฤษ และ ยอร์ คเชอร์

ค่าขนส่ง

แม้ว่าระดับการขนส่งทางรถไฟจะต่ํากว่าระดับที่สูงเมื่อเทียบกับความสูงของสินค้า แต่ก็มีสินค้าจํานวนมากที่ขนเข้าและออกจากกรุงลอนดอนด้วยรถไฟ วัสดุ สําหรับ การ สร้าง ชิว และ ขยะ ที่ ถม ขยะ ในฐานะศูนย์กลางหลักของเครือข่ายรถไฟของอังกฤษ ทางรถไฟสายนี้ลอนดอนยังมีการขนส่งสินค้าเป็นจํานวนมากสําหรับอีกภูมิภาคหนึ่ง เช่น ค่าขนส่งจากตู้สินค้าช่องทางการและท่าเรือช่องทางการต่างประเทศของอังกฤษ และขยะนิวเคลียร์สําหรับการขนส่งที่เซลลาฟิลด์

รถบัส ผู้ฝึกสอนและรถราง

รถดับเบิลเดกเกอร์สีแดง

เครือข่าย รถเมล์ ของ ลอนดอน ใช้เวลา 24 ชั่วโมง ต่อ วัน โดย มี รถเมล์ 8 , 500 คัน เส้นทาง รถ ประจํา ทาง กว่า 700 เส้น และ รถ ประจํา ทาง ประมาณ 19 , 500 คัน ใน ปี 2013 เครือข่าย ได้ เดินทาง ไป กว่า 2 พัน ล้าน ครั้ง ต่อ ปี มาก กว่า การ เดินทาง ใต้ ดิน ราว 850 ล้านปอนด์ จะ ถูก นํา ไป ใช้ ใน ราย ได้ ทุก ปี ลอนดอนมีเครือข่ายรถเข็นที่ใหญ่ที่สุดในโลก และจากไตรมาสที่สามของปี 2550 สามารถเข้าถึงได้มากขึ้นจากการได้ยินและความบกพร่องทางสายตาของผู้โดยสาร

ศูนย์รวมโค้ชของลอนดอนคือ วิคตอเรีย โค้ช สเตชั่น ตึกอาร์ทดีโค เปิดขึ้นในปี 1932 ตอน แรก สถานี โค้ช ได้ ถูก นํา ไป ใช้ โดย กลุ่ม บริษัท โค้ช ที่ อยู่ ใต้ ชื่อ โค้ช ฝึก ชาว ลอนดอน อย่างไรก็ตาม ในปี 2513 บริการและสถานีได้รวมเข้าไปในการจัดตั้งบริการโค้ชของประเทศให้เป็นประเทศ โดยได้เป็นส่วนหนึ่งของบริษัท National Bus ใน ปี 1988 สถานี โค้ช สถานี ถูก ซื้อ โดย ลอนดอน ทรานสเปค ซึ่ง ต่อ มา ก็ กลายเป็น การคมนาคม ลอนดอน วิคตอเรีย โค้ช สเตชั่น มี จํานวน ผู้โดยสาร ทุก สัปดาห์ ที่ มี กว่า 200 , 000 คน และ ให้ บริการ ทั่ว สหราชอาณาจักร และ ยุโรป

ลอนดอนมีเครือข่ายรถรางที่ทันสมัย หรือที่รู้จักกันในนาม Tramlink ศูนย์กลางของ Croydon ในเซาท์ลอนดอน เครือข่าย นี้ มี 39 จุด หยุด และ 4 เส้นทาง และ มี 28 ล้าน คน ใน ปี 2013 ตั้งแต่เดือนมิถุนายน 2008 เป็นต้นมา การขนส่ง สําหรับ ลอนดอน เป็น เจ้าของ Tramlink

รถเคเบิล

สายเคเบิลคันแรกและรุ่นล่าสุดของลอนดอนคือสายการบินเอมิเรตส์แอร์ไลน์ออกในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2555 รถเคเบิลแล่นข้ามแม่น้ําเทมส์ และเชื่อมคาบสมุทรกรีนิช และท่าเรือหลวงทางตะวันออกของเมือง ผนวกรวมกับระบบออยสเตอร์การ์ดของลอนดอน แม้ว่าจะมีการชาร์จไฟพิเศษก็ตาม ราคา 60 ล้านปอนด์ ที่จะสร้างและนําพาผู้โดยสารมากกว่า 3,500 คนทุกวัน คล้าย กับ แผน การ จ้าง จักรยาน ของ ซาน แทนเดอร์ จักรยาน รถ เคเบิล ได้รับ การ สนับสนุน ใน ข้อ ตกลง 10 ปี โดย สาย การ บิน เอมิเรตส์

การปั่นจักรยาน

ซานตันเดอร์ ไครซ์ จ้างงานใกล้กับวิคตอเรีย เมืองเซ็นทรัลลอนดอน

ใน เขต ลอนดอน เกรทเทอร์ ลอนดอน มี คน ประมาณ 650 , 000 คน ใช้ จักรยาน ทุก วัน แต่ จาก จํานวน ประชากร ราว 8 . 8 ล้าน คน ทั้งหมด นี่ หมายความว่า ประชากร กร ลอนดอน เพียง 7 % เท่านั้น ที่ ใช้ จักรยาน ใน วัน เฉลี่ย ผู้ใช้จักรยานที่มีราคาค่อนข้างต่ําเช่นนี้ อาจเนื่องมาจากการลงทุนที่แย่สําหรับจักรยานในลอนดอน ประมาณ 110 ล้านปอนด์ต่อปี เทียบได้กับประมาณ 12 ปอนด์ต่อคน ซึ่งสามารถเปรียบเทียบได้กับ 22 ปอนด์ในเนเธอร์แลนด์

การ ขี่ จักรยาน ได้ กลาย มา เป็น วิธี ที่ ได้รับ ความ นิยม มาก ขึ้น เรื่อย ๆ ใน การ ไป รอบ ลอนดอน การเปิดตัวโครงการจ้างงานแบบวงจรในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2553 ประสบความสําเร็จและได้รับผลดี

ท่าเรือและเรือแม่น้ํา

ท่า เรือ แห่ง ลอนดอน ซึ่ง เคย เป็น ท่า เรือ ที่ ใหญ่ ที่สุด ใน โลก ตอน นี้ เป็น เพียง ท่า เรือ ที่ ใหญ่ เป็น อันดับ สอง ของ สหราชอาณาจักร ที่ มี สินค้า 45 ล้าน ตัน ต่อ ปี ใน แต่ละ ปี จนถึง ปี 2552 สินค้าส่วนใหญ่จะผ่านท่าเรือทิลเบอรี่ นอกเขตของเกรตเตอร์ลอนดอน

ลอนดอนมีบริการด้านเรือลําน้ําในเมืองเทมส์ คลิปเปอร์ ซึ่งจัดให้ทั้งบริการด้านเรือและท่องเที่ยว พวก นี้ ทํา งาน ทุก ๆ 20 นาที ระหว่าง ท่า เรือ กรีนิช เหนือ กับ ท่า เรือ นอร์ท เฟอร์รี่วูลิช มีผู้โดยสาร 2.5 ล้านคนทุกปี เป็นบริการที่เชื่อมต่อถนนวนเหนือและใต้

ถนน

แม้ ว่า การ เดินทาง ส่วน ใหญ่ ใน ลอนดอน จะ ถูก ขนส่ง โดย สาธารณะ แต่ การ เดินทาง รถ เป็น เรื่อง ปกติ ใน ย่าน ชานเมือง ถนนวงแหวนด้านใน (รอบๆ ใจกลางเมือง) ถนนวงกลมเหนือและใต้ (แค่ภายในชานเมือง) และทางหลวงด้านนอกของวงโคจร (M25 ซึ่งอยู่นอกบริเวณที่สร้างขึ้นเกือบทุกแห่ง) จะล้อมรอบเมืองและล้อมรอบด้วยเส้นทางสายด่วนที่วุ่นวาย แต่ทางรถยนต์เพียงไม่กี่ทางที่จะเข้าสู่กรุงลอนดอนภายใน แผนการสําหรับเครือข่ายรถยนต์ทั่วเมือง (แผนริงเวย์) ได้รับการเตรียมไว้ในปี 1960 แต่ส่วนใหญ่ถูกยกเลิกในช่วงต้นทศวรรษที่ 1970 M25 เป็นทางออกที่ยาวเป็นอันดับสองของถนนวงแหวนในยุโรป ที่ความยาว 117 ไมล์ (188 กม.) A1 กับ M1 เชื่อมต่อลอนดอนกับลีดส์ นิวคาสเซิลกับเอดินเบิร์ก

ลอนดอนมีชื่อเสียงในเรื่องความหนาแน่นของการจราจร ในปี 2552 ความเร็วเฉลี่ยของรถในชั่วโมงเร่งด่วนได้ถูกบันทึกไว้ที่ 10.6 ไมล์ต่อชม. (17.1 กม./ชม.)

ใน ปี 2003 มี การ จ่าย ค่า รถ ติด มา เพื่อ ลด ปริมาณ การ จราจร ใน ศูนย์ กลาง เมือง ด้วย ข้อ ยกเว้น เพียง ไม่ กี่ ข้อ นัก ยนต์ จะ ต้อง จ่าย ค่า ขับ รถ ภายใน เขต ที่ กําหนด ไว้ ซึ่ง อยู่ ใน เขต กลาง กรุง ลอนดอน นักขับรถที่อาศัยในเขตกําหนด สามารถซื้อซีซั่นลดลงได้ ในเบื้องต้นรัฐบาลกรุงลอนดอนคาดว่าพื้นที่จราจรติดขัดจะช่วยเพิ่มขีดความสามารถในการใช้งานสูงสุดของผู้ใช้รถบัส ช่วยลดการจราจรบนถนน เพิ่มความเร็วในการจราจร และลดการใช้คิว; อย่างไรก็ตาม การเพิ่มขึ้นของรถจ้างงานเป็นการส่วนตัวส่งผลกระทบต่อความคาดหวังดังกล่าว ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา จํานวนเฉลี่ยของรถยนต์ที่เข้ามาถึงใจกลางกรุงลอนดอนในวันทํางานได้ลดลงจาก 195,000 คันไปเป็น 125,000 คัน ซึ่งเป็นการลดจํานวนยานพาหนะที่ขับเคลื่อนในแต่ละวันลงถึง 35 เซนต์

การศึกษาไตรภาค

อิมพีเรียลคอลเลจลอนดอน มหาวิทยาลัยวิจัยทางเทคนิคในเซาท์เคนซิงตัน

โปรดดูเพิ่มเติม: รายชื่อสถาบันอุดมศึกษาในลอนดอน

ลอนดอนเป็นศูนย์กลางโลกที่สําคัญของการสอนและวิจัยการศึกษาระดับอุดมศึกษา และมีสถาบันการศึกษาสูงที่สุดในยุโรป ตามคํากล่าวของสถาบันการศึกษาของมหาวิทยาลัยโลกแห่งเกาหลี [QS] เมื่อปี 2558/2559 กรุงลอนดอนมีมหาวิทยาลัยชั้นนํามากที่สุดในโลกและจํานวนประชากรของนักเรียนนานาชาติอยู่ที่ประมาณ 110,000 คน มีขนาดใหญ่กว่าเมืองอื่นใดในโลก รายงานของไพรซ์วอเทอร์เฮาส์คูเปอส์ ปี 2014 เรียกกรุงลอนดอนว่า เมืองหลวงของระดับอุดมศึกษา

ราชบัณฑิตยสถานลอนดอน ซึ่งก่อตั้งโดยราชบัณฑิตยสถานเมื่อปี ค.ศ. 1829 เป็นหนึ่งในวิทยาลัยผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยลอนดอน

สถาบัน การศึกษา ระดับ ชั้นนํา ใน โลก จํานวน มาก มี ฐาน อยู่ ใน ลอนดอน ในการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยโลก ค.ศ. 2557/15 วิทยาลัยอิมพีเรียล คอลเลจ ลอนดอน ได้รับการจัดอันดับเป็นอันดับสองของโลก มหาวิทยาลัยลอนดอน (UCL) อยู่ในอันดับที่ห้า และคิงส์คอลเลจลอนดอน (KCL) อยู่ในอันดับที่ 16 วิทยาลัย เศรษฐศาสตร์ แห่ง ลอนดอน ได้ ถูก อธิบาย ไว้ ว่า เป็น สถาบัน ทาง สังคมศาสตร์ ชั้นนํา ของ โลก สําหรับ ทั้ง การ สอน และ การ วิจัย โรงเรียนธุรกิจลอนดอนถือเป็นโรงเรียนชั้นนําแห่งหนึ่งของโลกและในปี 2558 โครงการบริหารธุรกิจบริหารธุรกิจระดับปริญญาโทเป็นอันดับสองของโลกโดยนิตยสาร ไฟแนนเชียล ไทมส์ ในโลก นอกจากนี้ เมืองยังเป็นบ้านเกิดของโรงเรียนศิลปะการแสดงชั้นนําของโลกถึงสามแห่ง (ตามอันดับจากอันดับของกลุ่ม QS มหาวิทยาลัยโลก 2020): ราชวิทยาลัยดนตรี (อันดับที่ 2 ในโลก) ราชวิทยาลัยดนตรีแห่งอันดับที่ 4 และโรงเรียนดนตรีและดรามา กิลด์ฮอลล์ (อันดับที่ 6)

ด้วยนักเรียนจํานวน 178,735 คนในลอนดอนและประมาณ 48,000 คนในมหาวิทยาลัยลอนดอนทั่วโลก มหาวิทยาลัยรัฐบาลกลางแห่งลอนดอนเป็นผู้ติดต่อรายใหญ่ที่สุดในสหราชอาณาจักร คณะบริหารนี้ประกอบด้วยมหาวิทยาลัยหลายคณะ ได้แก่ เมือง คิงส์ คอลเลจ ลอนดอน ควีนแมรี รอยัล ฮอลโลเวย์ และ UCL และสถาบันที่มีความเชี่ยวชาญจํานวนมาก รวมทั้งเบิร์กเบ็ค สถาบันศิลปะโกลด์สมิธ วิทยาลัยธุรกิจลอนดอน วิทยาลัยเศรษฐศาสตร์และวิทยาลัยลอนดอน วิทยาลัยเศรษฐกิจลอนดอน วิทยาลัยไฮจินีนและการแพทย์เขตร้อนแห่งกรุงลอนดอน ราชวิทยาลัยดนตรี สุนทรพจน์ภาคกลางและดรามา ราชวิทยาลัยและโรงเรียนสอนวิชาการศึกษาแห่งกรุงลอนดอน โรงเรียนโอเรียนทัลและแอฟริกาศึกษา สมาชิก ของ มหาวิทยาลัย ลอนดอน มี กระบวนการ รับ เข้า รับ เข้า รับ ใช้ ของ ตน เอง และ ส่วน ใหญ่ จะ ให้ รางวัล กับ ตัวเอง

มหาวิทยาลัยหลายแห่งในลอนดอนอยู่นอกระบบของมหาวิทยาลัยลอนดอน ซึ่งรวมถึงมหาวิทยาลัยบรูเนล คอลเลจ ลอนดอน มหาวิทยาลัยคิงส์ตัน มหาวิทยาลัยนครลอนดอน มหาวิทยาลัยนครหลวงลอนดอน มหาวิทยาลัยอีสต์ลอนดอน มหาวิทยาลัยเวสต์มินสเตอร์ มหาวิทยาลัยเวสต์แบงก์ มหาวิทยาลัยมิดเดิลเซ็กซ์ และมหาวิทยาลัยศิลปะแห่งลอนดอน (มหาวิทยาลัยศิลปะ ดีไซน์ แฟชั่น การสื่อสารและศิลปะการแสดงในยุโรป) นอกจากนี้ยังมีมหาวิทยาลัยนานาชาติอีกสามแห่งในลอนดอน — มหาวิทยาลัยริชมอนด์ มหาวิทยาลัยอเมริกัน อินเตอร์เนชั่นแนล ในลอนดอน และมหาวิทยาลัยชิลเลอร์อินเตอร์เนชันแนล

พระราชพิธีหน้ามหาวิทยาลัยดนตรี

กรุงลอนดอนเป็นที่พํานักของคณะแพทย์หลัก ๆ ห้าแห่ง ได้แก่ คณะบาร์ต และวิทยาลัยแพทยศาสตร์และทันตแพทยศาสตร์แห่งลอนดอน (ส่วนหนึ่งของพระราชินีแมรี) โรงเรียนแพทยศาสตร์ลอนดอน (โรงเรียนการแพทย์ที่ใหญ่ที่สุดในยุโรป) วิทยาลัยแพทยศาสตร์แห่งจักรพรรดิ คณะแพทยศาสตร์ UCL และมหาวิทยาลัยเซนต์จอร์จ แห่งลอนดอน และได้เข้าร่วมสอนโรงพยาบาลหลายแห่งด้วยกัน นอกจากนี้ศูนย์วิจัยทางชีวเวชและศูนย์วิทยาศาสตร์สุขภาพการศึกษาจํานวนสามแห่งของสหราชอาณาจักรมีฐานปฏิบัติการอยู่ในเมืองอิมพีเรียลคอลเลจ การดูแลสุขภาพ หุ้นส่วนสุขภาพแห่งกษัตริย์และหุ้นส่วน UCL (ศูนย์ดังกล่าวใหญ่ที่สุดในยุโรป) นอกจาก นี้ เทคโนโลยี ชีวภาพ และ ชีวภาพ จํานวน มาก ยัง ปั่น บริษัท จาก สถาบัน วิจัย เหล่า นี้ มี ฐาน อยู่ รอบ เมือง ซึ่ง เป็น ที่ นิยม ที่สุด ใน เมือง ไวท์

มีโรงเรียนธุรกิจหลายแห่งในลอนดอนรวมทั้งคณะธุรกิจและการเงินของลอนดอน โรงเรียนธุรกิจแคส (ส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยนครลอนดอน) โรงเรียนธุรกิจระหว่างประเทศเฮาท์ ยุโรป ESCP ยุโรป โรงเรียนธุรกิจแห่งยุโรป วิทยาลัยอิมพีเรียล คอลเลจ บิสิเนส สคูล โรงเรียนธุรกิจลอนดอน และคณะบริหารธุรกิจยูซีแอล กรุงลอนดอนยังเป็นบ้านของสถาบันการศึกษาศิลปะหลายแห่งอีกด้วย ซึ่งรวมถึงสถาบันศิลปะการศึกษาสดและที่บันทึกไว้ โรงเรียนกลางบัลเลต์ LAMDA วิทยาลัยศิลปะร่วมสมัยลอนดอน (LCCA) โรงเรียนเต้นร่วมสมัยลอนดอน ศูนย์ศิลปะเซอร์คัส RADA โรงเรียนโรเบิร์ตบัลเลต์และศิลปะร่วมสมัย วิทยาลัยศิลปะและตรีนิตี้ ลาบัน

การศึกษาหลักและรอง

โรงเรียนหลักและมัธยมส่วนใหญ่และวิทยาลัยการศึกษาเพิ่มเติมในลอนดอนถูกควบคุมโดยแนวพรมแดนลอนดอนหรือที่ได้รับเงินอุดหนุนจากรัฐบาล ตัวอย่างชั้นนําได้แก่ โรงเรียนแอชบอร์น, โรงเรียนเบธนัล กรีน แอคาเดมี, โรงเรียนแบรมตัน, เมืองและวิทยาลัยไอส์ลิงตัน, วิทยาลัยเวสต์มินสเตอร์, วิทยาลัยเกมส์, วิทยาลัยอีลิง, แฮมเมอร์สมิธและวิทยาลัยเวสต์ลอนดอน, วิทยาลัยรูปแบบหกแห่งลอนดอน, วิทยาลัยแห่งความเป็นเลิศ, วิทยาลัยแฮมเล็ตส์, และศูนย์ฟอร์มสํารองแบบนิวแฮม นอกจากนี้ยังมีโรงเรียนเอกชนและวิทยาลัยอีกหลายแห่งในลอนดอน โรงเรียนเก่าและมีชื่อเสียง เช่น โรงเรียนนครลอนดอน, แฮร์โรว์, โรงเรียนเด็กชายของเซนต์พอล, วิทยาลัยมหาวิทยาลัยฮาเบอร์เดกเกอร์, โรงเรียนจอห์นลีออน, โรงเรียนไฮเกทและโรงเรียนเวสต์มินสเตอร์

ความบันเทิงและความบันเทิง

พิคคาดิลลี เซอร์คัส

รถไลเซอร์เป็นส่วนใหญ่ของเศรษฐกิจลอนดอน ด้วยรายงานปี 2546 ซึ่งรวบรวมหนึ่งในสี่ของทั้งระบบเศรษฐกิจแบบสิงคโปร์ที่ลอนดอนซึ่งจัดขึ้นที่ 25.6 เหตุการณ์ต่อคน 1000 คน โดยรวมแล้วเมืองนี้เป็นเมืองใหญ่ท่ามกลางเมืองใหญ่สี่เมืองของโลก และตามสถิติทางการแล้ว ลอนดอนเป็นศูนย์การผลิตภาพยนตร์ที่บุสมากที่สุดอันดับสามของโลก นําเสนอเรื่องตลกสดๆ มากกว่าเมืองอื่นๆ และมีโรงละครที่ใหญ่ที่สุดทุกแห่งในโลก

แฮร์รอดส์ในไนท์บริดจ์

ภายใน เมือง เวสต์มินสเตอร์ ใน ลอนดอน เขต การ บันเทิง ของ เวสต์ เอนด์ ได้ เน้น ไป ที่ เลย์สเตอร์ สแควร์ ที่ ซึ่ง การ แสดง ภาพยนตร์ รอบ ๆ กรุง ลอนดอน และ รอบ ปีคาดิลลี่ เซอร์คัส กับ โฆษณา อิเล็กทรอนิกส์ ยักษ์ เขตโรงละครของกรุงลอนดอนอยู่ที่นี่เช่นเดียวกับโรงภาพยนตร์ บาร์ สโมสร และภัตตาคารต่างๆ รวมทั้งเขตชินาทาวน์ (ในโซโฮ) และทางตะวันออกนั้นก็คือสวนคอแวนต์ ซึ่งเป็นร้านอาหารพิเศษตามพื้นที่ เมือง นี้ เป็น บ้าน ของ แอนด รู ลอยด์ เวบเบอร์ ซึ่ง นักดนตรี ได้ เป็น ผู้ ควบคุม โรง ละคร สิ้น โลก ตะวัน ตก ตั้งแต่ ช่วง ปลาย ศตวรรษ ที่ 20 รอยัลบัลเลต์ของสหราชอาณาจักร บัลเลต์แห่งชาติอังกฤษ โรยัลโอเปรา และโอเปร่าอังกฤษในลอนดอน และแสดงที่ราชโอเปราแห่งลอนดอน ลอนดอน โคลิเซียม เวลส์เธียเตอร์ และรอยัลอัลเบิร์ต ฮอลล์ รวมทั้งการแสดงทั่วประเทศ

ฉากในน็อตติงฮิลล์คาร์นิวัล, 2014

ถนนตอนบนซึ่งอยู่ห่างออกไป 1 ไมล์ (1.6 กม.) จากทางตอนเหนือของอังกฤษ มีลูกกรงและภัตตาคารมากกว่าถนนสายอื่นในสหราชอาณาจักร พื้นที่ช้อปปิ้งที่หนาแน่นที่สุดของยุโรปคือถนนออกซฟอร์ด ถนนชอปปิ้งที่ยาวเกือบ 1 ไมล์ (1.6 กม.) ซึ่งทําให้เป็นถนนช้อปปิ้งที่ยาวที่สุดในสหราชอาณาจักร ถนนอ๊อกซฟอร์ดเป็นบ้านของห้างค้าปลีกและห้างสรรพสินค้ามากมาย รวมทั้งร้านขายสินค้าที่มีชื่อเสียงระดับโลก ไนท์สบริดจ์, บ้านของห้างแฮร์รอดส์ ที่มีชื่อเสียงเท่ากัน อยู่ทางทิศใต้ตะวันตก

ลอนดอน เป็น บ้าน ของ นัก ออก แบบ ที่ วิเวียน เวสท์วูด กัลเลียโน สเตลล่า แมคคาร์ท นีย์ มาโนโล บลา ห์นิก และ จิมมี่ ชู ใน บรรดา คน อื่น ๆ โรง เรียน ศิลปะ และ แฟชั่น ชื่อดัง ของ โรง เรียน นี้ ทํา ให้ เป็น ศูนย์ กลาง แฟชั่น ระหว่าง ประเทศ ควบคู่ ไป กับ ปารีส มิลาน และ นคร นิวยอร์ก ลอนดอนเสนออาหารหลากหลายประเภทซึ่งเป็นผลมาจากจํานวนประชากรที่หลากหลายทางจริยธรรม ศูนย์สนามกีฬาประกอบด้วยภัตตาคารของบริคเลน และภัตตาคารจีนของไชน่าทาวน์

ลูกโลก ของ เชคสเปียร์ คือ การ สร้าง โรง ละคร โลก ใหม่ ที่ ฝั่ง ใต้ ของ แม่น้ํา เทมส์

มีกิจกรรมประจําปีหลายอย่าง เริ่มจากสวนสนามวันปีใหม่ การแสดงพลุที่ลอนดอนอาย งานเลี้ยงข้างถนนที่ใหญ่เป็นอันดับสองของโลก คือ Notting Hill Carnival จัดขึ้นในช่วงปลายเดือนสิงหาคม วันหยุดธนาคารในแต่ละปี การเดินสวนสนามของนายกเทศมนตรีของเดือนพฤศจิกายน กิจกรรมที่เก่าแก่หลายศตวรรษได้ฉลองการแต่งตั้งนายกเทศมนตรีใหม่แห่งกรุงลอนดอนเป็นประจําทุกปี โดยมีขบวนแห่ตามถนนในเมือง และกองทัพสีของเดือนมิถุนายน เป็นการประกวดทางทหารอย่างเป็นทางการโดยผู้แทนของเครือจักรภพและกองทัพบกสหราชอาณาจักร ให้แก่พระราชโอษฐ์ของสมเด็จพระราชินีนาถ Boishaki Mela เป็นเทศกาลปีใหม่ของชาวเบงกอลที่ชาวอังกฤษให้การต้อนรับโดยชุมชนชาวบังกลาเทศ เป็นเทศกาลเปิดอากาศที่ใหญ่ที่สุดในยุโรป หลังจากเทศกาลน็อตติ้งฮิลล์คาร์นิวัลแล้ว นี่เป็นเทศกาลถนนที่ใหญ่เป็นอันดับสองของสหราชอาณาจักรซึ่งดึงดูดนักท่องเที่ยวกว่า 80,000 คนจากทั่วประเทศ

วรรณกรรม ภาพยนตร์ และโทรทัศน์

พิพิธภัณฑ์เชอร์ล็อก โฮล์ม ในถนนเบเกอร์ แบกหมายเลข 221B

ลอนดอน ได้ เป็น ผู้ ตั้ง วรรณกรรม หลาย ๆ อย่าง ผู้ แสวง บุญ ใน แคนเทอร์เบอรี่ ช่วง ปลาย ศตวรรษ ที่ 14 ของ เจฟฟรีย์ ชอว์เซอร์ ถูก ตั้ง ขึ้น ที่ แคนเทอร์เบอรี่ จาก ลอนดอน โดยเฉพาะ จาก ทาบาร์ด อิน เซาท์วาร์ค วิลเลียม เชคสเปียร์ใช้ชีวิตส่วนใหญ่ ของเขาในชีวิตและทํางานในลอนดอน เบน จอนสัน ร่วม สมัย ของ เขา ก็ อยู่ ตรง นั้น ด้วย และ งาน บาง ชิ้น ของ เขา ที่ น่า สังเกต ได้ ว่า เขา เล่น นัก เล่น แร่ แปร ธาตุ ก็ ตั้ง อยู่ ใน เมือง บันทึกปีแห่งโรคระบาด (ปี 2515) โดยแดเนียล เดโฟ เป็นเรื่องราวของโรคระบาดครั้งใหญ่ในปี 2508

แต่เดิมแล้วศูนย์วรรณกรรมแห่งลอนดอนมักจะเป็นฮิลลี่ แฮมป์สเตด และ (ตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20) บลูมส์เบอรี่ นักเขียนที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับเมืองนี้ คือนักพากย์ซามูเอล เปปีส์ ได้ให้ข้อสังเกตไว้ในบันทึกพยานของเขาเรื่องไฟใหญ่ ชาลส์ ดิคเก้น ที่นําเสนอของ foggy, snowy, grimy ลอนดอนของนักกีฬาถนนและ pickpecky ได้เป็นอิทธิพลหลัก ต่อวิสัยทัศน์ของผู้คนในยุควิคตอเรียตอนต้น และเวอร์จิเนีย วูล์ฟ ได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในนักเขียน ที่มีความทันสมัยที่สุดคนหนึ่งของศตวรรษที่ 20 ภาพ ที่ สําคัญ ต่อ มา ของ ลอนดอน ตั้งแต่ ศตวรรษ ที่ 19 และ ต้น ศตวรรษ ที่ 20 เป็น นิยาย ของ ดิคเกนส์ และ เรื่องราว ของ เชอร์ล็อก โฮมส์ ของ อาเธอร์ โคนัน ดอยล์ ของ อาเธอร์ นอกจากนี้ ความสําคัญก็คือ ปฏิทินของเลทิเชีย เอลิซาเบธ แลนดอน แห่งฤดูกาลลอนดอน (ปี 1834) นัก เขียน สมัย ใหม่ ที่ มี อิทธิพล ต่อ โลหะ อย่างต่อเนื่อง ได้แก่ ปีเตอร์ แอค ครอยด์ ผู้ เขียน "ชีวประวัติ " ของ ลอนดอน และ ไอเอ็น ซินแคลร์ ซึ่ง เขียน ใน ประเภท ของ จิตวิทยา

บ้าน คีทส์ ที่ คีทส์ เขียน คํา สั่ง ของ เขา ลง ไนติงเกล . หมู่บ้านแฮมป์สเตด เป็นศูนย์วรรณกรรมในลอนดอน

ลอนดอน ได้ มี บทบาท สําคัญ ใน อุตสาหกรรม ภาพยนตร์ สตูดิโอในหรือแนวพรมแดนในลอนดอนประกอบด้วยทวิคเคนแฮม อีลิง เชปเปอร์ตัน ไพน์วูด เอลสตรีและโบเรแฮมวูด รวมทั้งเทคนิคพิเศษและผลผลิตที่เกิดขึ้นภายหลังการผลิตซึ่งเป็นศูนย์กลางในโซโฮ ภาพยนตร์ชื่อเรื่องทํางานมีสํานักงานใหญ่ในลอนดอน ลอนดอนเคยเป็นฉากต่อภาพยนตร์โดยรวมถึง โอลิเวอร์ ทวิสต์ (ปี 1948) สโกรจ (ปี 1951) ปีเตอร์ แพน (ปี 1953) แดลเมเชียนส์ 101 (ปี 1961) My Fair Lady (1964) แมรี่ ปอปปินส์(196 4), เบิลอัพ (1966), วันศุกร์ยาวนาน (1980), เมาส์ผู้ยิ่งใหญ่ (1986), จอมส์ยักษ์นักสืบน็อตติ้งฮิลล์ (1999), ทอดด์, ท็อดด์ เลิฟ (2003), วี สําหรับเวนเดตตา (2005), ถนนเฟลท์สตรีทช่างปีศาจ (2008) และสุนทรพจน์ของกษัตริย์ (2010) นักแสดงคนสําคัญและผู้สร้างภาพยนตร์จากลอนดอนได้แก่ ชาร์ลี แชปลิน อัลเฟรด ฮิตช์ค็อก ไมเคิล เคน เฮเลน เมอร์เรน แกรี่ โอลด์แมน คริสโตเฟอร์ โนแลน จูด ลอว์ เบเนดิกต์ คัมเบอร์แบตช์ ทอม ฮาร์ดี้ เคย์ร่า ไนท์ลีย์ และแดเนียล เดย์-ลูวิส ณ ปี 2008 งาน ประกาศผลรางวัล บริติช อคาเดมี ฟิล์ม อะวอดส์ ได้ เกิดขึ้น ที่ โรง อุปรากร ลอนดอนเป็นศูนย์กลางการผลิตโทรทัศน์ รวมทั้งสตูดิโอต่าง ๆ รวมทั้ง BBC Telvion Center, The Fountain Studios และ London Studios รายการโทรทัศน์หลายรายการถูกตั้งขึ้นในลอนดอน รวมทั้งละครโทรทัศน์ EastEnders ยอดนิยม ซึ่งออกอากาศโดยบีบีซีตั้งแต่ปี 1985

พิพิธภัณฑ์ หอศิลป์และหอสมุด

มุมมองทางอากาศของอัลเบอร์โทโพลิส อัลเบิร์ต เมโมเรียล, รอยัลอัลเบิร์ต ฮอลล์ และ ราชวิทยาลัยศิลปะ จะปรากฏให้เห็นได้ใกล้ๆ ด้านบน พิพิธภัณฑ์วิคตอเรียและอัลเบิร์ต และพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ ในตอนท้าย วิทยาลัยอิมพีเรียล, ราชวิทยาลัยดนตรีและพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์อยู่ระหว่างกัน

ลอนดอนเป็นที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์ หอศิลป์ และสถาบันอื่น ๆ มากมาย ซึ่งส่วนใหญ่แล้วไม่มีค่าใช้จ่ายในการรับรองและเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สําคัญ ๆ รวมทั้งมีบทบาทในการวิจัย สิ่ง แรก ที่ ได้ รับ การ ก่อตั้ง ขึ้น คือ พิพิธภัณฑ์ อังกฤษ ใน บลูมส์ บูรี ใน ปี 1753 ใน ตอน แรก มี สิ่ง โบราณ ประวัติศาสตร์ ธรรมชาติ สเปค มี และ ห้องสมุด แห่ง ชาติ ตอน นี้ พิพิธภัณฑ์ มี วัตถุ 7 ล้าน ชิ้น จาก ทั่ว โลก ใน ปี 1824 หอศิลป์ แห่ง ชาติ ถูก ก่อตั้ง ขึ้น เพื่อ เป็น ที่ อยู่อาศัย ของ ภาพ เขียน ของ ชาติ อังกฤษ ใน ตะวัน ตก ตอน นี้ เรา มี ตําแหน่ง ที่ โดดเด่น ใน จัตุรัส ทราฟัลการ์

ห้องสมุด แห่ง อังกฤษ เป็น หอสมุด ที่ ใหญ่ ที่สุด หนึ่ง ใน โลก และ เป็น หอสมุด แห่ง ชาติ ของ สหราชอาณาจักร มีห้องสมุดวิจัยอีกหลายเล่ม รวมทั้งห้องสมุดเวลคัมและศูนย์ดาน่า รวมทั้งห้องสมุดมหาวิทยาลัย รวมทั้งห้องสมุดรัฐศาสตร์และเศรษฐศาสตร์ของอังกฤษที่แอลเอสอี ห้องสมุดกลางแห่งอิมพีเรียล ห้องสมุดมอหานแห่งคิง และห้องสมุดวุฒิสภาที่มหาวิทยาลัยลอนดอน

ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19 ตําแหน่งกระทําการของ เคนซิงตันใต้ ถูกพัฒนาขึ้นเป็น "อัลเบอร์โตโพลิส" ไตรมาสทางวัฒนธรรมและวิทยาศาสตร์ มี พิพิธภัณฑ์ ระดับ ชาติ สําคัญ อยู่ สาม แห่ง พิพิธภัณฑ์ วิกตอเรีย และ อัลเบิร์ต (สําหรับ ศิลปะ ที่ นํา มา ใช้ ) พิพิธภัณฑ์ ประวัติศาสตร์ ธรรมชาติ และ พิพิธภัณฑ์ วิทยาศาสตร์ หอภาพเหมือนแห่งชาติถูกก่อตั้งขึ้นในปี 1856 เพื่อเป็นที่อยู่อาศัยของภาพประวัติศาสตร์อังกฤษ ภาพ ที่ ถือ อยู่ ใน ปัจจุบัน เป็น ภาพ ที่ ครอบคลุม มาก ที่สุด ใน โลก หอศิลป์ แห่ง ชาติ ของ อังกฤษ คือ ที่ เทต บริเตน ซึ่ง เริ่มต้น เป็น ส่วน หน้า ของ หอศิลป์ แห่ง ชาติ ใน ปี ค .ศ . 1897 เทท แกลเลอรี่ ซึ่ง เป็น ที่ รู้จัก กัน มา กลายเป็น ศูนย์กลาง หลัก ของ ศิลปะ สมัย ใหม่ ใน ปี 2000 งาน สะสม นี้ ได้ ย้าย ไป ที่ เทท โมเดิร์น หอ ศิลป์ ใหม่ ที่ ใช้ ใน อดีต สถานี ไฟฟ้า แบงค์ไซด์ ซึ่ง ถูก สร้าง ขึ้น โดย บริษัท สถาปัตยกรรม แบเซล ของ เฮอร์ซอค และ เดอ เมอรอน

ดนตรี

ลอนดอนเป็นหนึ่งในเมืองหลวงทางดนตรีคลาสสิกที่เป็นที่นิยมของโลกและเป็นเจ้าของบริษัทดนตรีขนาดใหญ่ เช่น Universal Music Group International และ Warner Music Group รวมทั้งวงดนตรี นักดนตรีและผู้ประกอบอาชีพในอุตสาหกรรมนับไม่ถ้วน นอกจากนี้ เมืองยังเป็นบ้านสําหรับหอคอนเสิร์ตและหอคอนเสิร์ตหลายแห่ง เช่น ศูนย์ศิลปะบาร์บิกัน (ฐานหลักของวงซิมโฟนีออร์เคสตราแห่งลอนดอนและซิมโฟนีชอรัสกรุงลอนดอน) คาโดแกนฮอลล์ (รอยัลฟิลฮาร์โมนิกออร์เคสตรา) และอัลเบิร์ต ฮอลล์ (เดอะโปรมส์) โรงละครโอเปร่าหลักสองหลังของลอนดอนคือ ราชสํานักโอเปร่าแห่งลอนดอน และพิพิธภัณฑ์ลอนดอน อวัยวะท่อที่ใหญ่ที่สุดของสหราชอาณาจักร อยู่ที่โรยัลอัลเบิร์ต ฮอลล์ อุปกรณ์ สําคัญ อื่น ๆ ก็ อยู่ ใน อาสนวิหาร และ โบสถ์ หลัก อนุรักษนิยมหลายแห่งอยู่ภายในเมือง: ราชวิทยาลัยดนตรี ราชวิทยาลัยดนตรี วิทยาลัยกิลด์ฮอลล์ โรงเรียนดนตรี ดราม่า และทรินิตี้ ลาบัน

ลอนดอนมีสถานที่มากมายสําหรับคอนเสิร์ตร็อคและป็อปรวมทั้งสถานที่จัดคอนเสิร์ตในร่มที่วุ่นวายที่สุดของโลก ดิ โอ2 อารีน่า และ เวมเบลีย์ อารีน่า รวมทั้งสถานที่ที่มีขนาดกลาง เช่น บริกซ์ตัน อะคาเดมี แฮมเมอร์สมิธ อะพอลโล และจักรวรรดิเชพเพิร์ด เทศกาลดนตรีหลายครั้ง รวมทั้งเทศกาลดนตรีไร้สาย สี่ตะวันตกใต้ เลิฟบ็อกซ์ และเวลาออมแสงของอังกฤษของไฮด์ปาร์คทั้งหมดจัดขึ้นในลอนดอน เมือง นี้ เป็น บ้าน ของ ร้าน ฮาร์ด ร็อค คาเฟ่ และ ร้าน แอบบี้ โรด สตูดิโอ ที่ เดอะ บีทเทิลส์ อัด เสียง ของ พวก เขา ไว้ หลาย ครั้ง ในทศวรรษ 1960, 1970 และ 1980 นักดนตรีและกลุ่มอย่างเอลตัน จอห์น พิงก์ ฟลอยด์, คลิฟฟ์, ริชาร์ด, เดวิด โบวี, ควีน, คิงส์, เดอะโรลลิงส์, อีริค แคลปตัน, เลด แคลปเพลิน, ไอรอน เมเดน, เอลวิส ฟลีทวูด, คอสเทลโล, แคท แคท สตีฟ, สตีฟ, สตีเวน, เดอะ เดอะ เทสตีเวนส์, เดอะ เดอะ เดอะ ส เทสตีเวนส์, เดอะ เดอะ เดอะ เดอะ เดอะ เดอะ สตีเวลส์, ส ความ แน่นอน ความ คลั่งไคล้ Jam อุลตราวอกซ์ สปันเดา บัลเลต์ วัฒนธรรม คลับ ดัสตี สปริงฟิลด์ ฟิล คอลลินส์ ร็อด สจวร์ต อดัม แอนท์ สถานะ ควู และ ซาด ได้รับ เสียง จาก ถนน และ จังหวะ ของ ลอนดอน

ลอนดอนเป็นเครื่องมือสําคัญในการพัฒนาดนตรีพังก์ ด้วยตัวเลขเช่น Sex Pistols, The Clash และ Vivienne Westwood ทั้งหมดในเมือง ศิลปินล่าสุดที่มีผลงานโดดเด่นกว่าจากลอนดอน ได้แก่ จอร์จ ไมเคิล แวม! เคท บุช ซีล เพทชอปบอยส์ บานานารามา ซูซี และแบนชีส์ บุช สาวสไปซ์ จามิโรไค เบลอร์ แมคฟลาย เดอะโพรดิจี กอร์ลิลลาซ ปาร์ตี้ บล็อก ซันส์ ซ์ตส์ โซ โซ โซ เอม เอม เอ็อน เอม เอ็อนส์ เอด เอ็ด เอด เอด เอด อีแรน พาโลมา เฟทธ์ เอลลี่ กูลดิ้ง วันไดเรกชัน ฟลอเรนซ์ และเดอะแมชชีน ลอนดอน ก็ เป็น ศูนย์กลาง ดนตรี เมือง ด้วย โดยเฉพาะ ใน โรง รถ ของ อังกฤษ กลอง และ เบส ดับสเต็ป และ กรีม ที่ วิวัฒนาการ มา ใน เมือง จาก ชน ชน ต่าง ชาติ ของ ฮิป ฮอป และ เรกเกจ ควบคู่ ไป กับ กลอง ท้องถิ่น และ เบส สถานีวิทยุ 1Xtra แห่งสถานีดนตรี ถูกตั้งขึ้นเพื่อสนับสนุนเพลงร่วมสมัยท้องถิ่นทั้งในลอนดอนและในสหราชอาณาจักรที่เหลือ

• รอยัล อัลเบิร์ต ฮอลล์ เป็นเจ้าภาพคอนเสิร์ต และงานดนตรี

• แอบบีย์โรด สตูดิโอส์, 3 ถนนแอบบีย์, เซนต์จอห์นส์วูด, เมืองเวสต์มินสเตอร์

สวนสาธารณะและโอเพนสเปซ

รายงาน ปี 2013 ของ เมือง ลอนดอน คอร์ ปอเรชั่น กล่าว ว่า ลอนดอน เป็น เมือง ที่ เขียว ที่สุด ใน ยุโรป ที่ มี สวน สาธารณะ 35 , 000 เอเคอร์ พื้นที่ ไม้ และ สวน สวนสาธารณะที่ใหญ่ที่สุดในตอนกลางของกรุงลอนดอนเป็นอุทยานหลวงสามแห่งในแปดอุทยานหลวง คืออุทยานไฮด์พาร์คและสวนเคนซิงตันของเพื่อนบ้านทางตะวันตก และอุทยานแห่งเมืองรีเจนท์ทางทิศเหนือ โดยเฉพาะ ไฮด์ พาร์ค เป็น ที่ นิยม ของ กีฬา และ บาง ที ก็ เป็น เจ้าภาพ คอนเสิร์ต แบบ โอเพน แอร์ สวนผู้สําเร็จราชการประกอบด้วยสวนสัตว์ในลอนดอน สวนสัตว์วิทยาศาสตร์เก่าแก่ที่สุดในโลก และอยู่ใกล้กับพิพิธภัณฑ์วักซ์ของมาดามทัสซาวด์ พริมโรส ฮิลล์ ซึ่งอยู่ทางตอนเหนือของอุทยานแห่งเมืองรีเจนท์ซึ่งอยู่ห่างออกไป 256 ฟุต (78 เมตร) เป็นจุดยอดนิยมที่จะเห็นท้องฟ้าของเมืองนี้

ใกล้ๆกับไฮด์ปาร์ค คือ รอยัลพาร์ค ขนาดเล็กกว่า กรีนพาร์ค และ สวนเซนต์เจมส์ สวนสาธารณะขนาดใหญ่หลายแห่งอยู่นอกศูนย์กลางเมือง รวมทั้งแฮมป์สเตด ฮีท และอุทยานแห่งชาติที่เหลือ ไปยังอุทยานกรีนิชทางตะวันออกเฉียงใต้ และอุทยานริชมอนด์ (ที่ใหญ่ที่สุด) ทางตะวันตกเฉียงใต้ สวนสาธารณะแฮมป์ตันยังเป็นอุทยานหลวงอีกด้วย แต่เพราะว่ามีพระราชวังอยู่ พระราชวังแห่งประวัติศาสตร์แห่งนี้จึงได้รับการดูแลโดยพระราชวังในประวัติศาสตร์ ไม่เหมือนกับพระราชวังแปดแห่ง

ใกล้กับสวนริชมอนด์ คือสวนคิว ที่มีต้นไม้ที่มีชีวิตอยู่มากที่สุดในโลก ใน ปี 2003 สวน ถูก สร้าง ขึ้น บน รายการ ยูเนสโก ของ แหล่ง มรดก โลก สวนสาธารณะต่างๆ ของกรุงลอนดอนยังถูกดูแลโดยสภาเมืองที่โบโรของกรุงลอนดอน รวมทั้ง วิคตอเรีย พาร์ค ในอีสต์เอนด์และแบทเทอซี พาร์ค อยู่ตรงกลาง พื้นที่โล่งกว้างกึ่งธรรมชาติบางพื้นที่ก็มีอยู่เช่นกัน โดยมีพื้นที่กว้าง 320-เฮกตาร์ (790 เอเคอร์) ที่แฮมป์สเตด ฮีท แห่งกรุงลอนดอนทางตอนเหนือ และป่าอีพพิง ซึ่งมีพื้นที่ 2,476 เฮกตาร์ (6,118 เอเคอร์) อยู่ทางตะวันออก ทั้ง สอง ฝ่าย ถูก ควบคุม โดย เมือง ลอนดอน คอร์ปอเรชั่น แฮมป์สเตด ฮีท ประกอบด้วยบ้านเคนวูด ซึ่งเป็นบ้านเก่าแก่หรูหลังหนึ่งและเป็นที่นิยมในช่วงฤดูร้อนที่มีการแสดงคอนเสิร์ตดนตรีคลาสสิกที่ทะเลสาบจัดขึ้น ดึงดูดผู้คนหลายพันคนทุกสุดสัปดาห์ให้เพลิดเพลินไปกับดนตรี ทิวทัศน์และดอกไม้ไฟ

ป่า อีปปิ้ง เป็น สถานที่ ที่ นิยม สําหรับ กิจกรรม ต่าง ๆ นอก บ้าน รวม ไป ถึง การ ขี่ จักรยาน ภูเขา การ เดิน ขี่ ม้า กอล์ฟ การ โกง และ การ เดิน เรือ

การเดิน

การ เดิน เป็น กิจกรรม สันทนาการ ที่ ได้รับ ความ นิยม ใน ลอนดอน พื้นที่ สําหรับ เดิน ได้ แก่ วิมเบิลดัน คอมมอน ป่า เอปปิง สวน แฮมป์ตัน คอร์ท แฮมป์สเตด ฮีท อุทยาน แห่ง ชาติ แปด แห่ง คลอง และ ทางรถไฟ ที่ ถูก ปลดปล่อย การเข้าถึงคลองและแม่น้ําได้พัฒนาขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ รวมทั้งการสร้างเส้นทางเทมส์ ระยะทางประมาณ 28 ไมล์ (45 กม.) ซึ่งอยู่ในมหานครลอนดอน และถนนลําต้น ซึ่ง วิ่ง 12 ไมล์ (19 กม ) ผ่าน ลอนดอน ใต้ ตาม ลํา น้ํา ตาม ลํา แม่น้ํา วานเดิล สาม กิโลเมตร ของ แม่น้ํา เทมส์

นอกจากนี้ เส้นทางไกลอื่น ๆ เชื่อมพื้นที่สีเขียวเข้าด้วยกัน ยังได้ถูกสร้างขึ้น รวมทั้งวงแหวนตัวพิมพ์ใหญ่ เดินสายโซ่สีเขียว ทางเดินออร์บิทัล ("ลูป") ลอนดอน ออร์บิทัล วอล์กเวย์ ลูอาแวลลีย์ วอล์ก และเจ้าหญิงไดอาน่า เจ้าหญิงแห่งเวลส์ เมโมเรียล วอล์ค

• ภาพทางอากาศของสวนไฮด์ปาร์คและสวนเคนซิงตัน

• ทะเลสาบเซนต์เจมส์กับลอนดอนอายอยู่ห่างออกไป

• แม่น้ําแวนเดิล คาร์ชัลตัน ในลอนดอน โบรัฟแห่งซัตตัน

ลอนดอนเป็นเจ้าภาพโอลิมปิกฤดูร้อนสามครั้ง: ใน ปี 1908 1948 และ 2012 ทํา ให้ เป็น เมือง แรก ที่ ได้ เป็น เจ้าภาพ เกม สมัย ใหม่ ถึง สาม ครั้ง นอกจาก นี้ เมือง ยัง เป็น เจ้าภาพ ของ กีฬาจักรวรรดิอังกฤษ ใน ปี 1934 อีก ด้วย ใน ปี 2017 ลอนดอน ได้ เป็นเจ้าภาพ จัด การ แข่งขัน กีฬา ชิง แชมป์โลก ใน กรีฑา เป็น ครั้ง แรก

กีฬาที่ได้รับความนิยมสูงสุดของลอนดอนคือฟุตบอลและมีคลับหกสโมสรในพรีเมียร์ลีกอังกฤษ ในฤดูกาล 2020-21: อาร์เซนอล เชลซี คริสตัลพาเลซ ฟูลัม ทอตแนมฮอตสเปอร์ และเวสต์แฮมยูไนเต็ด ทีมมืออาชีพอื่นๆ ในลอนดอนคือทีมควีนส์ พาร์ก เรนเจอร์ เบรนท์ฟอร์ด มิลล์วอลล์ ชาร์ลตัน แอทเลติก เอเอฟซี วิมเบิลดัน เลย์ตัน โอเรียนท์ บาร์เน็ต ซัตตัน ยูไนเต็ด บรอมลีย์และดาเกนแฮมและเรดบริดจ์

จาก ปี 1924 สนาม กีฬา เดิม ของ เวม บลีย์ คือ บ้าน ของ ทีม ฟุตบอล ชาติ อังกฤษ ฟุตบอลโลก ค.ศ. 1966 เป็นเจ้าภาพฟุตบอลโลก ชิงชนะเลิศที่อังกฤษเอาชนะเยอรมนีตะวันตกได้ และได้รับตําแหน่งชนะเลิศฟุตบอลชิงแชมป์เอฟเอ รวมทั้งการแข่งขันแชลเลนจ์คัพของรักบี้คัพ สนาม กีฬา เวมเบล ย์ แห่ง ใหม่ นี้ ใช้ เหตุผล เดียว กัน และ มี ความจุ 90 , 000 คน

ทีมรักบี้ของ Aviva Premiership 2 ทีมมีฐานอยู่ที่ลอนดอน ซาราเซนส์ และฮาร์เลควินส์ สกอตติช ลอนดอน เวลช์ และลอนดอน ไอริช เล่นในสโมสรยูเอฟยูแชมเปียนชิปคลับและสโมสรรักบี้อื่นๆในเมืองนี้ประกอบไปด้วย ริชมอนด์ เอฟซี โรสลิน พาร์ค เอฟซี เวสต์คอมเบ พาร์ค อาร์เอฟซี สโมสรฟุตบอลแบล็กฮีธ สนามกีฬาทวิคเคนแฮม ในกรุงลอนดอนตะวันตกเฉียงใต้มีการแข่งขันกับทีมรักบี้ยูเนียนทีมชาติของอังกฤษและมีขีดความสามารถ 82,000 คน ในขณะนี้จุดยืนใหม่ด้านใต้ก็เสร็จสิ้นแล้ว

ในขณะที่ลีกรักบี้ได้รับความนิยมมากขึ้นในตอนเหนือของอังกฤษ ก็ยังมีสโมสรรักบี้ลีกของมืออาชีพอีกสองคลับในลอนดอน ซึ่งเป็นคลับของลอนดอนบรอนกอสในการแข่งขัน RFL ระดับสองที่เล่นอยู่ที่สนามแข่งรถรางกีฬาในเวสต์อีลิง และทีมที่สามของลีก 1 คือสโกลาร์สจากวูด กรีน ฮาริงกี้

หนึ่งในการแข่งขันกีฬาประเภทปีที่กรุงลอนดอนเป็นที่รู้จักกันดีที่สุด คือการแข่งขันเทนนิสชิงแชมป์วิมเบิลดัน ซึ่งจัดขึ้นที่ ออลอิงแลนด์ คลับ ในย่านชานเมืองวิมเบิลดันทางตะวันตกเฉียงใต้ เล่นในปลายเดือนมิถุนายนถึงต้นเดือนกรกฎาคม เป็นการแข่งขันเทนนิสที่เก่าแก่ที่สุดในโลก และถือว่ามีชื่อเสียงโด่งดังที่สุด

ลอนดอนมีสองสนามคริกเก็ตสอบ คือ ลอร์ด (บ้านของมิดเดิลเซ็กซ์ ซี.ซี.) ในเซนต์จอห์นส์วูดและรูปไข่ (บ้านของเซอร์รีย์ ซี.ซี.ซี.) ในเคนนิงตัน พระองค์เป็นเจ้าภาพ 4 รอบชิงชนะเลิศ การแข่งขันคริกเก็ตเวิร์ลคัพ และเป็นที่รู้จักกันในนาม บ้านคริกเก็ต. เหตุการณ์อื่น ๆ ที่สําคัญคือการแข่งขันวิ่งลอนดอนมาราธอนสําหรับคนจํานวนมากซึ่งทําให้นักวิ่งประมาณ 35,000 คนพยายามวิ่งระยะทาง 26.2 ไมล์ (42.2 กม.) รอบเมือง และการแข่งขันเรือนําเรือของมหาวิทยาลัย บนแม่น้ําเทมส์จากปูทนีย์ถึงมอร์เทค

• สนาม กีฬา เวม บลีย์ บ้าน ของ ทีม ฟุตบอล อังกฤษ มี ความจุ 90 , 000 คน สนามกีฬาที่ใหญ่ที่สุดของสหราชอาณาจักร

• ทวิคเคนแฮม บ้าน ของ ทีม รักบี้ ของ อังกฤษ มี ความจุ 82 , 000 แห่ง สนาม กีฬารักบี้ ที่ ใหญ่ ที่สุด ใน โลก

• ศาลกลางที่วิมเบิลดัน การ แข่งขัน ครั้ง แรก ใน ปี 1877 การ แข่งขัน เทนนิส ที่ เก่าแก่ ที่สุด ใน โลก